دهه ۱۹۲۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی، مرسدس-بنز پس از تثبیت خود در بازار خودرو، به عرصه مسابقات اتوموبیل رانی وارد شد، همچنین در ساخت مدل‌های مخصوص و گران‌قیمت، نیز مشهور شده بود. یکی از نمونه‌های بسیار خوب این دهه مدل مرسدس-بنز اس‌ال‌کا است، که در سال ۱۹۲۸ ساخته شد و در سال ۱۹۹۹ یکی از ۲۶ نامزد برای عنوان خودرو قرن بود.

موتور مرسدس-بنز اس‌ال‌کا شش سیلندر با حجم ۷٫۱ لیتر بود و می‌توانست ۱۹۷ اسب بخار قدرت تولید کند. اس‌ال‌کا به سرعت به ماشینی محبوب در پیست مسابقات تبدیل شد، که نه تنها مرسدس بنز، بلکه تیم‌های دیگر نیز از آن استفاده کردند. طبق اسناد مرسدس بنز، ۳۳ دستگاه از این مدل بین سال‌های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۲ ساخته شد، که بیش از نیمی از آن‌ها برای مسابقات بود. در سال ۲۰۰۴ یکی از آن‌ها به قیمت ۷٫۵ میلیون دلار در یک حراجی فروخته شد.

دهه ۱۹۳۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در سال ۱۹۳۴ مرسدس بنز با دو مدل جدید اما کاملاً متفاوت، رهسپار نمایشگاه خودروی برلین شد. مرسدس بنز ۱۳۰ که نخستین خودرویی بود، که بنز با موتور عقب تولید کرد و دیگری مدل مرسدس بنز ۵۰۰کا، که بر پایه مدل اس‌ال‌کا، برای جلب نظر خریداران ثروتمند ساخته شد، که با فروش شمار زیادی از این مدل، مرسدس بنز نیز در صف تولیدکنندگان خودروهای لوکس قرار گرفت.

جهان در دهه ۱۹۳۰ میلادی، هنوز سال‌ها با بحران انرژی فاصله داشت، اما کم بودن تعداد جایگاه‌های سوخت، رانندگان را به میزان مصرف سوخت خودروهایشان، حساس کرده بود.

برای حل این مشکل، مرسدس بنز، در فوریه ۱۹۳۶ مدل مرسدس بنز ۲۶۰دی را عرضه کرد، که نخستین خودرو با موتور دیزل در جهان بود. حجم این موتور چهار سیلندر ۲٫۶ لیتر بود و ۴۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این ماشین می‌توانست با یک باک، ۵۰۰ کیلومتر حرکت کند. این مصرف کم ابتدا مورد توجه رانندگان تاکسی قرار گرفت. اما جذابیتش به این محدود نشد و ساخت آن آغازگر روندی در صنعت خودروسازی شد که تا امروز ادامه دارد.

دهه ۱۹۴۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در طول دهه ۱۹۴۰ میلادی به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم، مرسدس-بنز هیچ مدل جدیدی تولید نکرد.

دهه ۱۹۵۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

پس از جنگ جهانی دوم، مرسدس-بنز ۳۰۰ نخستین خودرویی بود، که توسط این شرکت به‌طور کامل طراحی و ساخته شد. این مدل پس از آنکه کنراد آدناور، نخستین صدراعظم آلمان غربی از آن استفاده کرد، به آدناور مرسدس معروف شد.

امکانات لوکس این خودرو، بسیار جلوتر از زمانش بود. رادیو ساخت کارخانه بکر، سیستم تلفن موبایل وی‌اچ‌اف، ماشین تایپ، میز تحریر، پرده و سقف شیشه‌ای، از جمله این امکانات بود. از این سری مدل‌های کوپه و کابریوله نیز ساخته شد.

این شرکت، در سال ۱۹۵۴ مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال را تولید نمود. ایده ساخت این خودرو، با هم‌فکری مکس هافمن، فروشنده خودروهای خارجی، در ایالات متحده آمریکا، به نتیجه رسید و برخلاف رسم همیشگی، آن را به جای آلمان، در نمایشگاه خودروی نیویورک رونمایی کرد. مهم‌ترین مشخصه این خودرو، درهای آن بود، که شبیه به بال پرندگان باز می‌شد. مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال با بیشینه سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت، سریع‌ترین ماشین زمان خود بود.

دو سال بعد، در ۱۹۵۶ مرسدس بنز ۱۹۰اس‌ال عرضه شد، که اگر چه از نظر فنی قابلیت‌های ۳۰۰اس‌ال را نداشت، اما به همان اندازه پرطرفدار بود.

بین سال‌های ۱۹۵۳ تا سال ۱۹۵۹، مرسدس-بنز با عرضه سری دبلیو۱۸۰ نسل تازه‌ای از خودرو را ساخت، که به پونتون مشهور شد. مدل‌های پونتون از نظر ظاهری کمتر به خودروهای پیش از جنگ، با گلگیرهای بزرگ جلو شباهت داشتند. بسیاری این مدل را جد بزرگ کلاس ای مرسدس بنز می‌نامند.

دهه ۱۹۶۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

با آغاز دهه ۱۹۶۰، مرسدس-بنز با فکر جایگزینی پونتون، که ایده آن از سدان‌های دهه چهل آمریکایی گرفته شده بود، مدل مرسدس بنز دبلیو۱۱۱ را طراحی کرد. این خودرو با توجه به سلیقه خریداران اروپایی و آمریکایی طراحی شد و در ساخت آن به ایمنی سرنشینان اهمیت بیشتری داده شد. پشت این مدل، به پیروی از مد روز، شبیه به دم ماهی بود. تا سال ۱۹۷۱ حدود سیصد و هفتاد هزار دستگاه از دبلیو۱۱۱ فروخته شد.

مرسدس بنز همیشه نامی آشنا بین سران دولت‌ها و ثروتمندان بوده است، اما مدل مرسدس-بنز ۶۰۰، که در سال ۱۹۶۳ تولید شد، میان خودروهای لیموزین و لوکس از بقیه مشهورتر است. شاید یکی از دلایل این شهرت، کم بودن رقبای چنین محصولی در آن سال‌ها بود. در حالی که تنها شرکت‌های رولز-رویس موتور کارز، بنتلی و کادیلاک خودروهای کلاس لیموزین را تولید می‌کردند، مرسدس-بنز ۶۰۰ به سرعت به عنوان ماشین تشریفات جایش را باز کرد.

مرسدس-بنز دبلیو۱۱۳ در ۱۹۶۳ توسط پال براک طراحی شد، که تولید آن تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت. نیمی از ۲۳ هزار دستگاهی که از این خودرو تولید شد، در آمریکا به فروش رفت و کمتر از پنج هزار دستگاه آن به کشورهای دیگر صادر گردید.

در اواسط دهه ۱۹۶۰ و در سال ۱۹۶۵ مدل مرسدس-بنز کلاس-اس برای نخستین بار عرضه شد. آخرین خودروهای بنز که در دهه ۱۹۶۰ وارد بازار گردید، مدل‌های مرسدس بنز دبلیو۱۱۴ و مرسدس بنز سی۱۱۱ بودند، که به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ تولید شدند.

دهه ۱۹۷۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در آوریل سال ۱۹۷۱ نسل تازه‌ای از مدل‌های اس‌ال با کد مرسدس بنز آر۱۰۷ و سی۱۰۷ به بازار عرضه شد. هیئت مدیره مرسدس بنز برای تولید این خودرو به صورت رودستر تردید داشت. مهم‌ترین بازار این محصول در آمریکا بود و مدیران بنز نگران بودند، که قوانین سختگیرانه‌ای که برای ایمنی خودروهای روباز در ایالات متحده آمریکا در حال تصویب بود، فروش این خودرو را مشکل کند.

اما سرانجام قرار شد با توجه بیشتر به ایمنی، این خودرو در کلاس رودستر ساخته شود و این امکان باشد، تا یک سقف فلزی نیز روی آن نصب شود. در این سری برای نخستین بار از یک موتور ۸ سیلندر استفاده شد.

این اتاق بنز، ۱۸ سال تولید شد و پس از سری جی، طولانی‌ترین مدتی است، که یک مدل از مرسدس بنز تولید شده است. این شرکت تا سال ۱۹۸۹ شمار ۲۴۰ هزار دستگاه از مدل مرسدس بنز آر۱۰۷ و سی۱۰۷ را بفروش رساند.

در سال ۱۹۷۸ مرسدس، نخستین مدل از خودروهای خود با موتور توربو دیزل را در قالب مدل مرسدس بنز دبلیو۱۱۶ تولید و روانه بازار کرد. در سال ۱۹۷۹ این شرکت برای نخستین بار، دو مدل را در طول یک سال، به‌طور همزمان عرضه کرد، که عبارت بودند از: مرسدس بنز دبلیو۱۲۶ و مرسدس بنز کلاس جی.

دهه ۱۹۸۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در سال ۱۹۸۳، پس از ۴ سال، که بنز هیچ مدل جدیدی را طراحی و عرضه نکرده بود، از سرانجام از سری مرسدس بنز دبلیو۲۰۱ رونمایی نمود.

دهه ۱۹۸۰ بر خلاف ۳ دهه پیش از آن، که ۱۸ مدل جدید، طراحی و تولید شده بود، این شرکت تنها ۳ مدل جدید را عرضه کرد. یک سال پس از عرضه سری دبلیو۲۰۱، مرسدس بنز برای تبلیغ مدل کامپکت خود، بنام مرسدس بنز ۱۹۰ای، سفارش ساخت یک موتور ۲٫۳ لیتری را، برای شرکت در مسابقات رالی، به شرکت بریتانیایی کازوورث داد،

در همین زمان، شرکت آئودی، مدل آئودی کواترو را با سیستم چهار چرخ متحرک، به بازار فرستاد، که رقابت با آن مشکل بود. بنز تصمیم گرفت تا به جای رالی، مدل ۱۹۰ را به مسابقات دی‌تی‌ام بفرستد. در این مسابقات خودروهایی حق شرکت دارند، که در بازار خودرو عرضه شده باشند. این قانون مرسدس بنز را ناگزیر کرد، که ابتدا نمونه‌ای از این مدل را رونمایی کند.

مرسدس بنز ۱۹۰ای توانست ۱۲ رکورد سرعت در مسافت‌های طولانی را بنام خود ثبت نماید، که در پی آن، به سرعت به یک خودروی کلاسیک تبدیل شد.

موتور ۱۲ سیلندر مرسدس آام‌گ بیشتر برای قدرت دادن به پاگانی زوندا مشهور است. اما این موتور پیش از آن که برای این خودروی سوپر اسپرت در نظر گرفته شود، در سال ۱۹۸۹ برای استفاده در مدل مرسدس بنز اس‌ال ساخته شده بود. خریداران مرسدس بنز در اواخر دهه ۱۹۸۰ می‌توانستند مدل اس‌ال خود را با ۹۹ هزار مارک به آام‌گ داده تا این شرکت بزرگ‌ترین موتوری که تا آن زمان تولید کرده بود را، بر روی آن نصب کند. این موتور ۷٫۳ لیتری ۱۲ سیلندر، ۵۱۸ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد، که سرعت خودرو، به ۳۲۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید.

دهه ۱۹۹۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در دهه ۱۹۹۰ بار دیگر طراحی و تولید مدل‌های مختلف مرسدس-بنز، روندی صعودی گرفت. در سال‌های ۱۹۹۰ و ۹۱ به ترتیب مرسدس بنز دبلیو۱۲۴ و مرسدس بنز دبلیو۱۴۰ تولید شد، در ۱۹۹۳ مرسدس-بنز کلاس-سی، در ۱۹۹۵ مرسدس-بنز کلاس-اس‌ال، در ۱۹۹۶ مرسدس بنز اس‌ال‌کا و در ۱۹۹۷ مرسدس بنز کلاس ام یکی پس از دیگری رونمایی شدند.

مدیران مرسدس بنز در اواخر دهه ۱۹۹۰ تصمیم گرفتند، به رسم نخستین سال‌های فعالیت شرکت، خودروهایی ارزان‌تر و کوچک‌تر بسازد، که در سال ۱۹۹۷ مرسدس بنز رده ای را به بازار عرضه کرد.

استفاده از موتور عرضی و دیفرانسیل جلو در یک مرسدس بنز، غیرعادی بود. کمی پس از عرضه این مدل، کلاس ای، در آزمایش تغییر ناگهانی مسیر، که توسط یک مجله سوئدی انجام می‌شد، واژگون گردید، که تبلیغات منفی زیادی را در پی داشت. مدیران وقت مرسدس بنز، ابتدا ایراد فنی این مدل را انکار کردند، ولی به سرعت با فراخواندن خودروهای فروخته شده، با نصب سیستم کنترل ایستایی اتوماتیک، مشکل را رفع نمودند. کلاس ای، در سال‌های بعد به یکی از پرفروش‌ترین‌های این شرکت تبدیل شد.

دهه ۲۰۰۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس-بنز در سال ۲۰۰۴ پس از ۷ سال که مدل جدیدی را معرفی نکرده بود، با مشارکت مک لارن، اقدام به تولید مرسدس بنز اس‌ال‌آر مک لارن نمود. در اواخر همین سال، مدل دیگری بنام مرسدس بنز سی‌ال‌اس نیز رونمایی شد.

دهه ۲۰۱۰ مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در سال ۲۰۱۰ این شرکت، برای جایگزینی مدل مرسدس بنز اس‌ال‌آر، با الهام از مدل گالوینگ و با همکاری شرکت آام‌گ، مدل جدیدی به نام مرسدس بنز اس‌ال‌اس ای‌ام‌جی را تولید کرد، که شتاب صفر تا صد آن ۳٫۸ ثانیه و بیشینه سرعتش ۳۱۷ کیلومتر در ساعت می‌باشد.

آخرین مدل معرفی شده توسط این شرکت، مرسدس-بنز کلاس-سی‌ال‌ای است، که نخستین بار در ژانویه ۲۰۱۳ در نمایشگاه بین‌المللی خودرو آمریکای شمالی از آن رونمایی شد.

تاریخچه مرسدس بنز – Mercedes-Benz در ایران

مرسدس بنز از روزهای اول ورود خودرو به ایران، به ایران آمد و از دهه بیست نیز به‌طور جدی و با نماینده مجاز، فعالیتش را در ایران پیگیری کرد.

بازار خودروی ایران پیش از دهه سی، تنوع محدودی داشت و واردات نیز حجم سال‌های بعد را نداشت. با این حال مرسدس بنز از همان ابتدا یکی از بازیگران مطرح و عمده بود. در آن زمان واردات این خودرو به‌طور شخصی انجام می‌شد تا آن که شرکت لیدا طهران واقع در محدوده بازار تهران، واردات مرسدس بنز را برعهده گرفت. این شرکت فعالیت خود را در سال ۱۳۲۷ آغاز کرد و بیشتر واردات این برند به سری موفق ۱۷۰ محدود شد که توانست فروش خوبی تجربه کند.

مرسدس بنز در دهه سی نیز فعالیت خود را در ایران با مدل موفق ۱۷۰ ادامه داد. این خودروی متوسط خانوادگی، در آن زمان توسط شرکت تازه تأسیس مریخ واقع در خیابان سعدی تهران وارد می‌شد. این شرکت به لطف تبلیغات مناسب و خدمات خوب، توانست ۱۷۰ را به یکی از محبوب‌ترین خودروهای ایران بدل کند و ناوگان شهربانی و تاکسیرانی نیز به این خودروها مجهز شدند. پس از موفقیت این مدل بود که محصول لوکس‌تر مرسدس بنز یعنی ۳۰۰ در سال ۱۳۳۲ وارد ایران شد. این خودرو در فرم‌های مختلف بدنه و در تیراژی محدودتر به کشورمان آمد و توانست جایگاه مرسدس بنز به عنوان برندی لوکس و ارزشمند را تقویت کند. در این دوره محصولات دیگری همانند مرسدس-بنز_۱۹۰اس‌ال 190SLیونیماگ، [۱]، کامیون‌های دیزل، مینی بوس‌ها و حتی تعداد انگشت شماری از سری 300SL نیز به ایران آمدند.

پس از موفقیت قابل توجه مرسدس بنز در دهه سی بود که شرکت مریخ، تنوع محصولات ارائه شده به بازار ایران را در دهه چهل شمسی افزایش داد. مدل محبوب ۱۹۰ در کنار سری مشهور به Fintail در دو اتاق بزرگ و کوچک در کنار مدل‌های اسپرت سری SL (در ابتدا 190SL و سپس پاگودا) وارد ایران شدند که هر یک توانستند بازار هدفشان را تسخیر کنند. اما پس از آن بود که نسل جدید محصولات مرسدس بنز با فرمی جدید معرفی شدند و شرکت مریخ هم واردات نسل جدید یعنی W108 را که در دو گونه 250S و 280S محبوب‌تر بود، آغاز کرد. علاوه‌براین، شرکت خاور اقدام به مونتاژ کامیون‌های مختلف مرسدس بنز کرد که خود پیشرفتی بزرگ برای صنعت خودروی ایران بود. شرکت تازه تأسیس ایران ناسیونال نیز اتوبوس‌های سری ۳۰۲ را مونتاژ می‌کرد که در تیراژی قابل توجه صادر می‌شدند.

دهه پنجاه شمسی را باید دوران شکوفایی مرسدس بنز در ایران بدانیم. محصولات متنوعی از این برند در کلاس‌های مختلف وارد ایران شدند. در دهه پیشین که سری W100 یا همان ۶۰۰ در مقیاسی وسیع برای استفاده تشریفاتی به ایران وارد شده بود، مرسدس بنز به عنوان طلایه‌دار برندهای لوکس ایران شناخته می‌شد و نسل‌های موفق کلاس S یعنی W108 و W116 توانستند در ایران موفقیتی قابل توجه کسب کنند. علاوه‌براین، محصولات متوسط این برند یعنی W115 و W123 نیز فروش بسیار خوبی را تجربه کردند. در این بین، ایران به یکی از بازارهای اصلی کلاس SL در جهان بدل شد و تعداد قابل توجهی از سری کوپه و کانورتیبل این سری (SL و SLC) به ایران وارد شدند. حتی رشد سرسام‌آور هزینه گمرکی نیز مانع موفقیت بنز نشد.

با آغاز جنگ تحمیلی، وضعیت بازار خودروی ایران نیز به شدت دگرگون شد و خودروسازان متعددی فعالیتشان را در ایران محدود یا قطع کردند. در این بین، مرسدس بنز به لطف واردات محدود دانشجویی و همچنین برای استفاده در ناوگان تشریفات و مواردی از این دست، حضورش را در ایران حفظ کرد، هرچند این حضور تقریباً مربوط به نمایندگی‌های مجاز و رسمی نبود. در عوض مونتاژ کامیون‌های خاور و اتوبوس‌های مرسدس بنز قطع نشد. بیشتر واردات بنز در این دهه مربوط به نمونه‌های مدل بالاتر W123 بودند که در ایران نیز به اتاق دانشجویی مشهور شدند. در اواخر این دهه نیز تعداد محدودی از مدل 190E وارد کشورمان شدند. البته نباید از واردات نمونه‌هایی خاص توسط پناهندگان کویتی و عراقی نیز چشم‌پوشی کرد.

دهه هفتاد شمسی همزمان بود با ورود مجدد خودروسازان به ایران و باز شدن مرزها به خودروهای وارداتی. مرسدس بنز نیز مترصد ورود به ایران بود و در همین دوران، نسل‌های مختلفی از کلاس E, C و نهایتاً S وارد شدند. شرکت ستاره ایران در این دهه علاوه‌بر عرضه قابل توجه نسل W124 و W202، اقدام به واردات محدود کلاس G کرد. این کلاس که در حقیقت برای خدمت در ارتش ایران طراحی شده بود، پیشاً هم در لوای خودرویی نظامی در بازار ایران حضور داشت. دو نسل W126 و W140 کلاس S نیز به ایران آمدند که مورد توجه و استقبال نهادهای دولتی قرار گرفتند. حتی تعداد انگشت‌شماری از کلاس SL نسل R129 هم به ایران آمد. پس از قطع واردات خودرو قیمت مرسدس بنز به شدت افزایش یافت. در ابتدای دهه هفتاد که صحبت قیمت ۹ و نیم میلیون تومانی کلاس W124 بود، کسی تصورش را نمی‌کرد که در میانه این دهه به ارقام بیش از ۲۰ میلیون تومان باید فکر کرد. در این دوره با مجوزهای ورزشکاری، تعداد اندکی از نمونه‌های مدرن‌تر وارد شدند که با قیمتی سرسام‌آور معامله می‌شدند.

در دهه هشتاد بود که بحث مونتاژ مرسدس بنز در ایران مطرح شد. با این حال، در ابتدا مرسدس بنز به صورت محدود و به طرقی خاص وارد کشور شد. تا باز شدن دوباره مرزها و واردات خودرو، تعداد انبوهی از کلاس‌های مختلف اعم از نمونه‌های شناخته شده C, E، S و SL و کلاس‌هایی جدید همانند ML, SLK, CLK, CLS و A و B به ایران آمدند. در این دوره دوباره بنز و ب‌ام‌و رو در روی هم قرار گرفتند و تقابل این دو رقیب سنتی، بازار خودروهای لوکس و گرانقیمت ایران را داغ‌تر کرد. خوشبختانه نسل‌های متمادی این خودروها نیز به‌طور مستمر به ایران وارد می‌شدند تا تنوع در کشورمان به طرز قابل توجهی بالا باشد.

مشکلاتی عدیده از ابتدای دهه نود، واردات خودرو را دستخوش تغییرات کرد. نخستین مسئله، تحریم‌های سیاسی-اقتصادی بود که واردات خودرو را تحت تأثیر قرار داد و توانست، فروش مرسدس بنز را در ایران کاهش دهد. تلاطم نرخ برابری ارز و در نهایت وضع قوانین محدودکننده واردات خودروهای با حجم پیشرانه بالا، سبب شد تا برخی از محصولات مرسدس بنز همان کلاس‌های S و SL نتوانند به‌طور جدی وارد ایران شوند. با این حال حتی محصولی خاص همانند SLS نیز توانست به ایران بیاید و حضوری جنجالی داشته باشد. تعلل واردکننده در کنار تغییر قوانین و بسته شدن گاه و بی‌گاه ثبت سفارش‌ها سبب شده تا مرسدس بنز حضوری پرفراز و نشیب را در دهه جاری تجربه کند.

مدل‌های کلاسیک مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس بنز – Mercedes-Benz پتنت – موتور واگن (Benz Patent-Motorwagen)

در ۲۹ ژانویه ۱۸۸۶، کارل بنز سه چرخه‌ای را، که با موتور گازسوز حرکت می‌کرد، به شماره ۳۷۴۳۵ تحت نام بنز پتنت-موتورواگن در دفتر ثبت اختراعات آلمان، در شهر برلین ثبت کرد. همزمان کمتر از صد کیلومتر دورتر، گوتلیب دایملر در حال ساخت نخستین ماشین چهار چرخ بود. منتقدان در ابتدا آینده‌ای برای ایده کالسکه بدون اسب متصور نبودند، اما نوآوری این دو نفر سنگ بنای تولید محصولی را بنا گذاشت، که امروز تصور زندگی بدون آن مشکل است.

بنز ولو که در سال ۱۸۹۲ ساخته شد، نخستین خودرو استانداردسازی شده در صنعت خودروسازی بود. کارل بنز این خودرو را سبک و محکم ساخت و هدفش آن بود که با قیمتی مناسب، تعداد بیشتری را صاحب کالسکه بدون اسب خود کند. بنز در سال ۱۸۹۴ تعداد ۶۷ دستگاه و در ۱۸۹۵ شمار ۱۳۴ دستگاه از بنز ولو را بفروش رساند. با این موفقیت، بنز در آستانه قرن بیستم جایگاهش را به‌عنوان یک خودروساز بزرگ، تثبیت کرد. شاید اگر این مدل تا این حد موفق نبود، اکنون در بین تولیدکنندگان خودرو، نامی از بنز دیده نمی‌شد…

۱۹۰۹ برای بنز سال تاریخ سازی شد. بنز گرچه شهرت و اعتبار خوبی داشت، اما به شدت از سوی رقبایی که هر روز تعدادشان بیشتر می‌شد، تحت فشار بود و رفته رفته به این نتیجه می‌رسید، که تنها شهرتش برای تضمین فروش، کافی نیست. همزمان دیگر رقبای بنز به قدرت تبلیغاتی مسابقات اتومبیل رانی پی برده بودند و با شرکت در این مسابقات، سهم بنز از بازار را تهدید می‌کردند. بنز در چند مسابقه شرکت کرده بود، اما مایل نبود از این جریان پیروی کند و ترجیح می‌داد، تا همچنان ماشین‌های ارزان‌قیمت بسازد.

با این حال، جولیوس گانز، یکی از اعضای هیئت مدیره شرکت، پس از تحقیقاتش به این نتیجه رسید، که نمی‌توان به مسابقات بی‌توجه ماند و بنز تصمیم گرفت، یک خودروی اسپورت بسازد. بنز این ماشین را بلیتزن یا رعد و برق نامید. تنها شش دستگاه از بنز بلیتزن ساخته شد، که چهار دستگاه آن هنوز باقی است. این خودرو، با موتور ۲۱٫۵ لیتری خود ۲۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و توانست رکورد سرعت ۲۰۲٫۷ کیلومتر در ساعت را به ثبت برساند. با این رکورد بنز سریعترین خودروی جهان را ساخته بود، که حتی از هواپیما و قطارهای زمان خود نیز سریع‌تر می‌رفت. رکورد بنز بلیتزن هشت سال پابرجا ماند و بنز به همین سرعت، به قهرمان بلامنازع مسابقات اتومبیل رانی تبدیل شد.

در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی، مرسدس بنز پای ثابت مسابقات اتومبیل رانی بود و در ساخت مدل‌های مخصوص و گران‌قیمت برای مشتری‌هایش نیز شهرتی به هم زده بود. یکی از نمونه‌های بسیار خوب این دهه مدل مرسدس-بنز اس‌اس‌کی است که در سال ۱۹۲۸ ساخته شد و در سال ۱۹۹۹ یکی از ۲۶ نامزد برای عنوان ماشین قرن بود.

موتور مرسدس-بنز اس‌اس‌کی شش سیلندر با حجم ۷٫۱ لیتر بود و می‌توانست ۱۹۷ اسب بخار قدرت تولید کند. اس‌اس‌کی به سرعت به ماشینی محبوب در پیست مسابقه تبدیل شد که نه تنها مرسدس بنز بلکه تیم‌های دیگر هم از آن استفاده کردند. طبق اسناد مرسدس بنز، ۳۳ دستگاه، از این مدل بین سال‌های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۲ ساخته شد که بیش از نیمی از آن‌ها برای مسابقه بود. تعداد زیادی از این مدل باقی نمانده است و در سال ۲۰۰۴ یکی از آن‌ها به قیمت هفت و نیم میلیون دلار در حراجی فروخته شد.

مرسدس بنز با دو مدل جدید اما کاملاً متفاوت، به نمایشگاه خودروی برلین در سال ۱۹۳۴ وارد شد. مدل مرسدس-بنز ۱۳۰ که نخستین خودرویی بود، که بنز با موتور عقب تولید می‌نمود و دیگری مرسدس بنز ۵۰۰کا بود.

مرسدس بنز ۵۰۰کا که با الهام از مدل مرسدس-بنز اس‌اس‌کی، برای جلب نظر خریداران ثروتمند ساخته شده بود، در سال ۱۹۳۴ در نمایشگاه خودرو برلین رونمایی شد. ۵۰۰کا به جای مدل مرسدس-بنز ۳۸۰ به بازار می‌آمد، که یک سال پیش، معرفی شده بود، اما توجه خریداران را جلب نکرد. موتور مرسدس بنز ۵۰۰کا هشت سیلندر سوپرشارژر با قدرت ۱۶۰ اسب بخار بود. این ماشین به سرعت به مدل محبوب ثروتمندان تبدیل شد و با آن، مرسدس بنز دیگر سازنده خودروهای لوکس بود.

از جمله امکانات پیشرفته مرسدس بنز ۵۰۰کا سیستم فنربندی مستقل آن بود که بنز پیش‌تر آن را در مدل ۳۸۰ عرضه کرد. بنز ۴۹۰ دستگاه از مدل مرسدس بنز ۵۰۰کا با اتاق‌های مختلف ساخت.

جهان در دهه ۱۹۳۰ میلادی هنوز سال‌ها با بحران انرژی فاصله داشت، اما کم بودن تعداد جایگاه‌های سوخت رانندگان را به میزان مصرف سوخت ماشینشان حساس کرده بود. برای حل این مشکل، مرسدس بنز پنجاه سال پس از ساخت نخستین خودرو، در فوریه ۱۹۳۶ مدل مرسدس-بنز ۲۶۰ دی را عرضه کرد که نخستین ماشین با موتور دیزل در جهان بود. حجم این موتور چهار سیلندر ۲٫۶ لیتر بود و ۴۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این ماشین می‌توانست با یک باک، پانصد کیلومتر حرکت کند. این مصرف کم ابتدا مورد توجه رانندگان تاکسی قرار گرفت. اما جذابیتش به این محدود نشد و ساخت آن آغازگر روندی در صنعت خودروسازی شد که تا امروز ادامه دارد.

مرسدس بنز زیباترین ماشین‌هایش را در دهه ۱۹۵۰ میلادی ساخت. از همه زیباتر، مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال بود که در سال ۱۹۵۴ به بازار آمد. ایده ساخت این ماشین با همفکری مکس هافمن، فروشنده ماشین‌های خارجی در ایالات متحده آمریکا به نتیجه رسید. در سال‌های پس از جنگ، آمریکا یکی از پررونق‌ترین بازارهای خودروی جهان بود و مرسدس بنز هم با اینکه در مسابقات اتومبیل رانی حاضر بود، اما خودروی اسپورت مناسبی برای بازار نداشت.

به فاصله تنها پنج ماه، مرسدس بنز نخستین دستگاه مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال را آماده کرد و برخلاف رسم همیشگی آن را به جای آلمان، در نمایشگاه خودروی نیویورک رونمایی کرد. مهم‌ترین مشخصه این مدل، درهای آن بود که شبیه به بال پرندگان باز می‌شد. موتور سه لیتری آن نیز نخستین موتور چهارزمانه‌ای بود، که از سیستم تزریق سوخت مستقیم استفاده می‌کرد. مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال با بیشینه سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت، سریع‌ترین خودرو زمان خود بود.

یک سال پس از ارائه مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال، مرسدس بنز ۱۹۰اس‌ال به بازار وارد شد، که اگر چه از نظر فنی قابلیت‌های ۳۰۰اس‌ال را نداشت، اما به همان اندازه پرطرفدار شد.

پس از جنگ، این نخستین خودرویی بود که مرسدس بنز به‌طور کامل طراحی کرد و ساخت. موتور آن شش سیلندر با حجم سه لیتر بود و همه خودروهای این مدل، دست‌ساز و با سفارش مشتری ساخته می‌شد.

بین سال‌های ۱۹۵۴ تا سال ۱۹۵۹، مرسدس بنز با عرضه سری مرسدس-بنز ۱۸۰ نسل تازه‌ای از ماشین را ساخت که به پونتون مشهور شد. ماشین‌های پونتون از نظر ظاهری کمتر به ماشین‌های پیش از جنگ، با گلگیرهای بزرگ جلو و بیشتر به ماشین‌های امروزی شبیه بود. بسیاری این ماشین را جد بزرگ کلاس ای مرسدس بنز می‌نامند. مرسدس بنز با عرضه این سری از ماشین‌ها تلاش کرد تا در کلاس‌هایی ماشین بفروشد که کمتر لوکس بود.

با نزدیک شدن به دهه ۱۹۶۰، مرسدس بنز با فکر جایگزینی پونتون، که ایده آن از سدان‌های دهه چهل آمریکایی گرفته شده بود، نسل مرسدس-بنز دبلیو۱۱۱ را طراحی کرد. این خودرو با توجه به سلیقه خریداران اروپایی و آمریکایی طراحی گردید و در ساخت آن به ایمنی سرنشینان اهمیت بیشتری داده شد. پشت ماشین هم به پیروی از مد روز، شبیه به دم ماهی بود. نخستین محصولات این سری در سال ۱۹۵۹ وارد بازار شد و مرسدس بنز سپس مدل‌های کوپه و کابریولت این مدل را با موتورهای قوی‌تری ساخت. تا سال ۱۹۷۱ حدود سیصد و هفتاد هزار دستگاه از مدل دبلیو۱۱۱ فروخته شد.

موفقیت سری اس‌ال مرسدس بنز، سبب شد این شرکت همزمان با مدل مرسدس-بنز ۶۰۰، سری مرسدس-بنز دبلیو۱۰۸ را نیز به بازار عرضه کند. این خودرو هم توسط پال براک طراحی شد و تولید آن تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت. نیمی از ۲۳ هزار دستگاهی که از این مدل تولید شد، در آمریکا به فروش رفت و کمتر از پنج هزار دستگاه از آن، به کشورهای دیگر صادر شد. قابلیت‌های فنی این خودرو چندان قابل توجه نبود، اما طرح زیبایش آن را به یکی از خودروهای کلاسیک مرسدس بنز، تبدیل کرد.

در آوریل سال ۱۹۷۱ نسل تازه‌ای از مدل‌های اس‌ال، با کد مرسدس بنز آر۱۰۷ و سی۱۰۷ به بازار عرضه شد. هیئت مدیره مرسدس بنز برای تولید این ماشین به صورت رودستر تردید داشت. مهم‌ترین بازار این محصول در آمریکا بود و مدیران بنز نگران بودند که قوانین سختگیرانه‌ای که برای ایمنی ماشین‌های روباز در آمریکا در حال تصویب بود، فروش این ماشین را مشکل کند. آن‌ها فکر می‌کردند که شاید بهتر باشد به جای ماشین روباز، مدلی با طرح تارگا (سقف نیمه باز) تولید شود.

اما سرانجام قرار شد با توجه بیشتر به ایمنی، این ماشین به همان صورت رودستر ساخته شود و این امکان باشد تا یک سقف فلزی هم روی آن نصب شود. در این سری برای نخستین بار از یک موتور هشت سیلندر استفاده شد و طراحی زیبای آن و کم بودن ماشین روباز در بازار آمریکا، به سرعت پرفروشش کرد. ساخت مدل کوپه هم با تردیدهایی روبرو بود اما بالاخره این مدل هم به بازار آمد.

این اتاق بنز هجده سال تولید شد و پس از سری جی، طولانی‌ترین مدتی است که یک مدل بنز تولید شده است. قوی‌ترین مدل این سری با موتور هشت سیلندر ۵٫۶ لیتری برای بازار آمریکا ساخته شد. شتاب این مدل ۷٫۷ ثانیه و بیشینه سرعتش ۲۲۳ کیلومتر در ساعت بود.

مرسدس بنز در طول هجده سال نزدیک به دویست و چهل هزار دستگاه از این ماشین ساخت و دست آخر در سال ۱۹۸۹ آن را با نسل جدیدی از اس‌ال عوض کرد.

در سال ۱۹۸۳، یک سال پس از عرضه سری ۲۰۱، مرسدس بنز برای تبلیغ مدل کامپکت خود از شرکت انگلیسی کازوورث، خواست تا یک موتور ۲٫۳ لیتری برای مدل مرسدس بنز دبلیو۱۹۰ بسازد و این ماشین را برای شرکت در مسابقات رالی آماده کند. در همین زمان، آئودی، مدل کواترو را با سیستم چهار چرخ متحرک به بازار فرستاد که رقابت با آن مشکل بود.

بنز تصمیم گرفت تا به جای رالی، ۱۹۰ را به مسابقات دی‌تی‌ام بفرستد. در این مسابقات ماشین‌هایی حق شرکت دارند که در بازار عرضه شده باشند. این قانون مرسدس بنز را ناگزیر کرد تا ابتدا نمونه‌ای از ماشینش را به بازار عرضه کند که همان مدل ۲٫۳ مرسدس بنز دبلیو۱۹۰ بود.

این ماشین توانست دوازده رکورد سرعت در مسافت‌های طولانی را ثبت کند و به سرعت به یک خودروی کلاسیک تبدیل شد.

مرسدس بنز در اوایل دهه ۱۹۹۰ تصمیم گرفت به رسم نخستین سال‌های فعالیت خود ماشین‌هایی ارزان‌تر و کوچک‌تر بسازد. این شرکت از دهه ۱۹۸۰ با کانسپت نافا (تولید ۱۹۸۲) و در دهه ۱۹۹۰ با کانسپت استادی ای، ساخت یک ماشین کوچک را بررسی کرده بود و بالاخره در سال ۱۹۹۷ مرسدس بنز رده ای را به بازار عرضه کرد.

استفاده از موتور عرضی و دیفرانسیل جلو در یک بنز غیرعادی بود. کمی پس از عرضه این ماشین، مرسدس بنز رده‌ای در آزمایش تغییر ناگهانی مسیر، که توسط یک مجله سوئدی انجام شد، چپ کرد که تبلیغات منفی زیادی در پی داشت.

مرسدس بنز ابتدا ایراد این مدل را انکار کرد، اما به سرعت با فراخواندن ماشین‌های فروخته شده، با نصب سیستم کنترل ایستایی اتوماتیک مشکل را رفع کرد. مرسدس بنز رده‌ای در سال‌های بعد به یکی از پرفروش‌ترین‌های این شرکت تبدیل شد. ماشینی که تجربه سواری مرسدس بنز را برای رانندگان بیشتری امکان‌پذیر کرد.

در سال ۲۰۰۹ مرسدس بنز برای جایگزینی مدل مرسدس بنز اس‌ال‌آر مک لارن از مدل افسانه‌ای گالوینگ الهام گرفت و با همکاری مرسدس آام‌گ مدل جدیدی به نام مرسدس بنز اس‌ال‌اس ای‌ام‌جی ساخت که شتاب آن ۳٫۸ ثانیه و بیشینه سرعتش ۳۱۷ کیلومتر در ساعت است.

ظاهر این ماشین از جلوی کشیده تا درهای گالوینگ و پشت ساده‌اش، همگی یادآور مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال دهه ۱۹۵۰ است، اما اس‌ال‌اس نشانی از مدل‌های آینده بنز را هم با خود دارد و نخستین ماشین از نسل تازه این شرکت است.

دایملر کرایسلر مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در سال ۱۹۹۸ شرکت دایملر-بنز با پرداخت مبلغ ۳۶ میلیارد دلار اقدام به خرید شرکت آمریکایی کرایسلر نمود. با این خرید شرکت دایملر-کرایسلر تأسیس شد.^[۶] پس از تأسیس شرکت جدید دایملرکرایسلر، تولید خودروها با نام‌های تجاری قدیمی ادامه یافت. با اینکه در ابتدا استفادهٔ مشترک از فناوری‌های دو شرکت به صورت محدود پیش‌بینی شده بود، اما ساخت خودروهای آمریکایی دوج مگنوم، دوج چارجر، کرایسلر ۳۰۰ و کرایسلر چلنجر مدل ۲۰۰۹ اصولاً به خاطر استفاده از فناوری دایملر امکان‌پذیر شد. طرف آمریکایی امکان استفاده از موتورهای دیزل دایملر را در خودروهای کرایسلر پیدا کرد.^[۶]

در سال ۲۰۰۷ به دلیل کارکرد ضعیف کرایسلر، شرکت دایملر سهام کرایسلر را به یک مؤسسه مالی فروخت و به شراکت تجاری با کرایسلر پایان داد.^[۶][۷] شرکت دایملر کرایسلر متعاقباً به شرکت دایملر آگ و مرسدس-بنز گروپ تغییرنام داد.^[۸]

شرکت‌های زیرمجموعه مرسدس بنز – Mercedes-Benz

شرکت دایملر داری دو زیرمجموعه اصلی مرسدس بنز و اسمارت می‌باشد.

شرکت مرسدس آام‌گ در سال ۱۹۶۷ توسط هانس ورنر آوفرخت و ارهارد ملشر تأسیس شد. این شرکت در سال ۱۹۹۰ با مرسدس بنز قرارداد همکاری امضا کرد. سپس در سال ۱۹۹۹ قسمت عمده سهام آن به مرسدس فروخته شد. در سال ۲۰۰۵ این شرکت به‌طور کامل به مرسدس بنز واگذار گردید.^[۹]

در بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ مرسدس بنز اقدام به همکاری با کمپانی انگلیسی مکلارن نمود. ثمره این همکاری تولید خودرو اس ال آر که از تکنولوژی‌های خودروهای فرمول وان مکلارن-مرسدس بهره می‌برد بود. در سال ۲۰۰۹ مکلارن تولید خودرو اس ال آر را متوقف کرد و اقدام به تولید خودرو به‌طور مستقل نمود. در سال ۲۰۱۱ خودرو MP4-12C و در سال ۲۰۱۲ خودرو پی۱ توسط مکلارن به بازار عرضه شد.

مایباخ یکی از شرکت‌های زیرمجموعه بنز بود، که تا سال ۲۰۱۳ سازنده خوردوی سوپر لوکس مایباخ بشمار می‌آمد. در سال ۲۰۱۳ به دلیل فروش بسیار پایین، خط تولید این برند متوقف شد. با این حال، شرکت دایملر مجدداً تصمیم گرفت از نام میباخ به صورت برند مرسدس-مایباخ برای خوردوی سوپر لوکس خود همانند مرسدس-مایباخ اس۶۰۰ استفاده کند.

رتبه بندی کیفیت مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس بنز معمولاً به دلیل کیفیت و دوام شهرت زیادی دارد. برخی از اقدامات عینی که به وسایل نقلیه مسافربری نگاه می‌کنند، مانند بررسی‌های J. D. Power، کاهش اعتبار در این معیارها را در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ نشان داد. طبق گفته J. D. Power، در اواسط سال ۲۰۰۵، مرسدس به طور موقت برای کیفیت اولیه به میانگین صنعت بازگشت، که معیاری از مشکلات پس از ۹۰ روز اول مالکیت بود.[۶۹] در مطالعه اولیه کیفیت J. D. Power برای سه ماهه اول سال ۲۰۰۷، مرسدس با صعود از جایگاه ۲۵ به ۵ و کسب چندین جایزه برای مدل های جدیدتر خود، پیشرفت چشمگیری را نشان داد.[۷۰] برای سال ۲۰۰۸، رتبه بندی کیفیت اولیه مرسدس بنز با یک علامت دیگر بهبود یافت و به جایگاه چهارم رسید.[۷۱] علاوه بر این افتخار، جایزه کیفیت کارخانه پلاتین را برای کارخانه مونتاژ بدنه خود با نام تجاری مرسدس Sindelfingen، آلمان دریافت کرد.[۷۱] J. D. Power در سال ۲۰۱۱ کیفیت اولیه و مطالعات قابلیت اطمینان خودرو در ایالات متحده، هر دو خودروهای مرسدس بنز را از نظر کیفیت ساخت و قابلیت اطمینان بالاتر از حد متوسط ​​رتبه بندی کردند.[۷۲][۷۳] در نظرسنجی بریتانیایی جی دی پاور در سال ۲۰۱۱، اتومبیل‌های مرسدس بنز بالاتر از میانگین رتبه‌بندی شدند.[۷۴] علاوه بر این، مطالعه iSeeCars.com برای رویترز در سال ۲۰۱۴ نشان داد که مرسدس کمترین نرخ فراخوان خودرو را در بین رقبا دارد.[۷۵]

گروه بندی مرسدس بنز – Mercedes-Benz

وانت مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس بنز در حال حاضر سه نوع ون ارائه می دهد. سیتان، ویتو و اسپرینتر. همه آنها توسط دایملر AG تولید می شوند.

کامیون مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس بنز زترو برای برف روبی استفاده می شود Unimog، یک وسیله نقلیه همه جانبه معروف توسط مرسدس بنز

از دسامبر ۲۰۲۱، بخش کامیون‌های مرسدس بنز بخشی از شرکت کامیون دایملر است و شامل شرکت‌های فرعی دیگری است که بخشی از ادغام دایملر کرایسلر بودند. گوتلیب دایملر اولین کامیون جهان را در سال ۱۸۸۶ فروخت.[۷۶] اولین کارخانه آنها که پس از جنگ جهانی دوم در خارج از آلمان ساخته شد در آرژانتین بود. آنها در ابتدا کامیون هایی می ساختند که بسیاری از آنها توسط اشخاص ثالث تغییر داده شد تا به عنوان اتوبوس مورد استفاده قرار گیرند که به طور عمومی Colectivo نامیده می شد.

اتوبوس مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس بنز از سال ۱۸۹۵ در مانهایم آلمان اتوبوس تولید می کند. از سال ۱۹۹۵، برندهای اتوبوس‌ها و اتوبوس‌های مرسدس بنز زیر چتر EvoBus GmbH هستند، از دسامبر ۲۰۲۱ که متعلق به Daimler Truck AG است. EvoBus از طریق زیرمجموعه های منطقه ای خود، آنها را در کشورهای اروپایی عرضه می کند، در حالی که در سایر مناطق جهان وظایف بازاریابی و فروش به زیرمجموعه های منطقه ای دایملر تراک واگذار می شود. مرسدس بنز طیف گسترده ای از اتوبوس ها و اتوبوس ها را عمدتاً برای اروپا و آسیا تولید می کند. اولین مدل توسط کارل بنز در سال ۱۸۹۵ تولید شد.[۷۷]

نامگذاری خودرو مرسدس بنز – Mercedes-Benz قبل از ۱۹۹۴

تا سال ۱۹۹۴

مرسدس بنز از یک سیستم الفبایی برای دسته‌بندی وسایل نقلیه خود استفاده می‌کرد که شامل یک دنباله اعداد تقریباً برابر با جابجایی موتور در لیتر در ۱۰۰ بود و به دنبال آن ترتیبی از پسوندهای حروف الفبا که نشان‌دهنده استایل بدنه و نوع موتور بود.

“C” نشان‌دهنده سبک بدنه کوپه یا کابریولت است (برای مثال، مدل‌های CL و CLK، اگرچه کلاس C یک استثنا است، زیرا به‌عنوان سدان یا استیشن واگن نیز موجود است). “D” نشان می دهد که وسیله نقلیه مجهز به موتور دیزل است.

“E” (برای “Einspritzung”) نشان می دهد که موتور خودرو مجهز به تزریق سوخت بنزین است. همچنین برای مدل های الکتریکی و پلاگین هیبریدی استفاده می شود. “G” در ابتدا برای خودروی آفرود Geländewagen استفاده می شد، اما اکنون به طور کلی برای شاسی بلندهای مرسدس (G، GLA، GLC، GLE، GLK، و GLS) استفاده می شود. “K” در دهه ۱۹۳۰ استفاده شد که نشان دهنده یک موتور مجهز به سوپرشارژر (“Kompressor”) است. سه استثنا: SLK، SSK و CLK، که در آن K نشان‌دهنده «Kurz» (فاصله محوری کوتاه) است (اگرچه SLK[79] و SSK یک سوپرشارژر داشتند). “L” نشانگر “Leicht” (سبک وزن) برای مدل های اسپرت و “Lang” (فاصله شاسی بلند) برای مدل های سدان است.

«R» نشان‌دهنده «رنن» (مسابقه) است که برای اتومبیل‌های مسابقه‌ای (مثلاً 300SLR) استفاده می‌شود. “S” Sonderklasse “کلاس ویژه” برای مدل های شاخص، از جمله S-Class، و SL-Class، SLR مک لارن، و خودروهای اسپرت SLS. “T” نشان دهنده “تورینگ” و استایل بدنه (یا استیشن واگن) است.

برخی از مدل ها در دهه ۱۹۵۰ نیز دارای حروف کوچک (b، c و d) بودند تا سطوح خاصی از تریم را نشان دهند. برای مدل های دیگر، قسمت عددی نام با جابجایی موتور مطابقت ندارد. این کار برای نشان دادن موقعیت مدل در محدوده مدل مستقل از جابجایی یا در ماتریس قیمت انجام شد. برای این خودروها، جابجایی واقعی در لیتر به نام مدل اضافه می شود. یک استثناء کلاس ۱۹۰ با نام عددی “۱۹۰” برای نشان دادن سطح ورودی آن در مدل همراه با برچسب جابجایی در سمت راست صندوق بار (190E 2.3 برای موتور ۲.۳ لیتری ۴ سیلندر بنزینی، 190D 2.5 برای موتور ۵ سیلندر ۲.۵ لیتری دیزل و غیره). برخی از مدل های قدیمی (مانند SS و SSK) به هیچ وجه شماره ای را به عنوان بخشی از نام گذاری نداشتند.

۱۹۹۴ تا ۲۰۱۴

مرسدس بنز برای مدل سال ۱۹۹۴ سیستم نامگذاری را اصلاح کرد. مدل‌ها به «کلاس‌ها» تقسیم می‌شوند که با آرایش حداکثر سه حرف (به «محدوده مدل فعلی» در بالا مراجعه کنید)، به دنبال آن یک سه رقمی (یا دو رقمی برای مدل‌های AMG، با عدد تقریباً برابر با جابجایی در لیتر ضربدر ۱۰) عدد مربوط به جابجایی موتور مانند قبل. انواع مدل های مشابه مانند نسخه استیت یا وسیله نقلیه با موتور دیزل دیگر نامه جداگانه ای ندارند. ابرخودروهای SLR و SLS دارای نام عددی نیستند.

امروزه، بسیاری از نام‌گذاری‌های عددی دیگر جابه‌جایی واقعی موتور را نشان نمی‌دهند، بلکه بیشتر عملکرد نسبی و موقعیت بازاریابی را نشان می‌دهند. با وجود حجم موتور آن در دو لیتر، نیروگاه در A45 AMG 355 اسب بخار ترمز تولید می کند، بنابراین نامگذاری بالاتر است تا عملکرد بیشتر را نشان دهد. مثال دیگر E250 CGI با عملکرد بهتر نسبت به E200 CGI به دلیل تنظیم موتور متفاوت است، حتی اگر هر دو دارای موتورهای ۱.۸ لیتری هستند. از منظر بازاریابی، E200 نسبت به E180 “بالاترین” به نظر می رسد. مدل های اخیر AMG از نام “۶۳” (به افتخار موتور ۶.۳ لیتری M100 دهه ۱۹۶۰) استفاده می کنند، علیرغم اینکه به موتورهای ۶.۲ لیتری (M156)، ۵.۵ لیتری (M157) یا حتی موتور ۴.۰ لیتری مجهز هستند.

برخی از مدل ها دارای عناوین بیشتری هستند که نشان دهنده ویژگی های خاص است:

“4MATIC” نشان می دهد که وسیله نقلیه مجهز به سیستم چهار چرخ متحرک است. “BlueTEC” نشان دهنده یک موتور دیزلی با پس‌فرآوری اگزوز کاهش کاتالیزوری انتخابی است. “BlueEFFICIENCY” نشان دهنده ویژگی های خاص مصرف سوخت (پاشش مستقیم، سیستم استارت-استاپ، تغییرات آیرودینامیکی و غیره) است.

“CGI” (تزریق بنزین شارژ شده) نشان دهنده تزریق مستقیم بنزین است. “CDI” (تزریق مستقیم راه آهن مشترک) نشان دهنده یک موتور دیزل مشترک ریلی است. “هیبرید” یک هیبرید بنزینی یا گازوئیل الکتریکی را نشان می دهد. “NGT” نشان دهنده یک موتور با سوخت گاز طبیعی است. “کمپرسور” نشان دهنده یک موتور سوپرشارژ است.

“Turbo” یک موتور توربوشارژ را نشان می دهد که فقط در مدل های A-، B-، E- و GLK-Class استفاده می شود. «خط AMG» نشان‌دهنده فضای داخلی یا موتور است، بسته به اینکه کدام خودرو، با تجملات خودروهای اسپورت AMG آنها مجهز شده است.

نشان‌های تعیین مدل به درخواست مشتری قابل حذف هستند.

۲۰۱۵ و پس از آن

منطقی‌سازی نام‌گذاری مدل در نوامبر ۲۰۱۴ برای مدل‌های آینده اعلام شد.[۸۰][۸۱] تغییرات بسیاری از نام‌گذاری‌های گیج‌کننده و قرارگیری آن‌ها را در محدوده مدل‌ها تثبیت می‌کند، برای مثال – کلاس CL اکنون S-Class کوپه نامیده می‌شود. ساختار نامگذاری به چهار دسته تقسیم می شود: هسته ای، خودروی آفرود/SUV، کوپه ۴ در و رودستر. AMG GT و V-Class تحت تأثیر این تغییر قرار نگرفته اند. در اکتبر ۲۰۱۶ مرسدس از کلاس X رونمایی کرد. یک وانت که بر روی نیسان ناوارا ساخته شده است.[۸۲][۸۳] در نمایشگاه خودروی پاریس ۲۰۱۶، این شرکت EQ را معرفی کرد، خانواده ای از وسایل نقلیه الکتریکی باطری آینده که بر پایه یک پلت فرم مدولار ساخته شده اند، که انتظار می رود تا سال ۲۰۲۵ تا ۲۵ درصد از فروش جهانی آن را به خود اختصاص دهد.[۸۴]

نکته: CLA بین مدل‌های A و B کلاس قرار دارد، در حالی که CLE بین کلاس‌های C و E قرار دارد.

مرسدس بنز علاوه بر نام‌گذاری اصلاح‌شده، نام‌گذاری پسوند جدیدی برای سیستم‌های محرکه دارد.

A45 AMG اصلاح شده برای مدل سال ۲۰۱۶، نام مدل را به سمت راست تغییر داده است در حالی که AMG در سمت چپ است.[۸۵] این روند با Mercedes-Maybach با MAYBACH در سمت چپ و S500/S600 در سمت راست آغاز شد.[۸۶]

سابقه زیست محیطی مرسدس بنز – Mercedes-Benz

مرسدس بنز خودروهای چند مفهومی با پیشرانه جایگزین، مانند پیشرانه های هیبریدی-الکتریکی، تمام الکتریکی و سلول سوختی را توسعه داده است. در نمایشگاه اتومبیل فرانکفورت ۲۰۰۷، مرسدس بنز هفت مدل هیبریدی، از جمله خودروی مفهومی F700 را به نمایش گذاشت که توسط یک پیشرانه هیبریدی-الکتریکی با موتور دیز اوتو طراحی شده بود.[۸۷] در سال ۲۰۰۹ مرسدس بنز سه کانسپت BlueZERO را در نمایشگاه بین المللی خودرو آمریکای شمالی به نمایش گذاشت. هر خودرو دارای یک پیشرانه متفاوت است – باتری-الکتریک، الکتریکی سلول سوختی، و هیبریدی بنزین-الکتریک.[۸۸][۸۹] در همان سال، مرسدس همچنین کانسپت Vision S500 PHEV را با برد ۱۹ مایل (۳۱ کیلومتر) تمام الکتریکی و انتشار CO2 74 گرم در کیلومتر در چرخه رانندگی جدید اروپا نشان داد.[۹۰]

از سال ۲۰۰۲ مرسدس بنز خودروی سلول سوختی F-Cell را توسعه داده است. نسخه فعلی، بر اساس کلاس B، برد ۲۵۰ مایلی دارد و برای اجاره در دسترس است و تولید حجمی آن در سال ۲۰۱۴ آغاز خواهد شد. مرسدس همچنین SLS AMG E-Cell را معرفی کرده است، یک نسخه کاملاً الکتریکی از SLS. ماشین اسپورت، با تحویل در سال ۲۰۱۳ پیش بینی می شود.[۹۱] مرسدس بنز S400 BlueHYBRID[92] در سال ۲۰۰۹ راه اندازی شد و اولین خودروی هیبریدی تولیدی در جهان است که از باتری لیتیوم یونی استفاده می کند.[۹۳][۹۴][۹۵] در اواسط سال ۲۰۱۰، تولید ون تمام الکتریکی Vito E-Cell آغاز شد.

در سال ۲۰۰۸، مرسدس بنز اعلام کرد که یک ناوگان نمایشی از خودروهای الکتریکی کوچک در دو تا سه سال خواهد داشت.[۹۶] مرسدس بنز و اسمارت در حال آماده شدن برای جذب گسترده خودروهای الکتریکی (EVs) در بریتانیا با شروع نصب نقاط شارژ مجدد در شبکه های نمایندگی خود هستند. تاکنون ۲۰ واحد شارژ Elektrobay، تولید شده در بریتانیا توسط Elektromotive مستقر در Brighton، در هفت مکان به عنوان بخشی از یک پروژه آزمایشی نصب شده است، و توسعه بیشتر ابتکار در اواخر سال ۲۰۱۰ برنامه ریزی شده است.[۹۷]

در ایالات متحده، مرسدس بنز به دلیل تصمیم خود مبنی بر عدم رعایت استاندارد میانگین مصرف سوخت شرکت فدرال در سال ۲۰۰۹، یک رکورد ۳۰.۶۶ میلیون دلار جریمه شد.[۹۸] برخی از خودروهای مرسدس بنز، از جمله S550 و تمام مدل‌های AMG که در ایالات متحده فروخته می‌شوند، نیز با مالیات گازسوز اضافی روبرو هستند.[۹۹] با این حال، مدل‌های جدیدتر AMG مجهز به موتور M157 مشمول مالیات گازسوز نمی‌شوند، به دلیل مصرف سوخت بهبود یافته، [۱۰۰] و مدل‌های جدیدتر با موتورهای M276 و M278 مصرف سوخت بهتری خواهند داشت. در سال ۲۰۰۸، مرسدس همچنین دارای بدترین میانگین CO2 در بین تمام تولیدکنندگان بزرگ اروپایی بود، و در رتبه ۱۴ از ۱۴ سازنده قرار گرفت.[۱۰۱] مرسدس همچنین در سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۰۶ بدترین تولیدکننده از نظر میانگین سطح CO2 بود، به ترتیب با ۱۸۱ گرم و ۱۸۸ گرم CO2 منتشر شده در هر کیلومتر.[۱۰۲]

مرسدس بنز ۳۸ میلیون دلار اضافی به دلیل عدم رعایت استانداردهای CAFE خود برای سال های مدل ۲۰۰۸-۲۰۱۱ پرداخت کرد.[۱۰۳]

در ماه مه ۲۰۱۷، مرسدس بنز با Vivint Solar برای توسعه باتری ذخیره‌سازی انرژی خورشیدی در خانه شریک شد.[۱۰۴]

در فوریه ۲۰۱۸، اعلام شد که فیلترهای هوای کابین مرسدس، گواهینامه آسم و آلرژی را دریافت کرده اند.[۱۰۵]

ماشین های برقی مرسدس بنز – Mercedes-Benz سری Electric

مرسدس ششمین کارخانه باتری خود را در سال ۲۰۱۸ افتتاح کرد. منتقدان سدان EQS این مارک را رقیب سرسختی برای شرکت تسلا می‌دانستند.[۱۰۶][۱۰۷] این شش کارخانه در سه قاره تاسیس شده اند.

این برند همچنین نام تجاری EQ الکتریکی خود را با SUV EQC که برای تولید در سال ۲۰۱۹ تنظیم شده بود، راه اندازی کرده است. در سپتامبر ۲۰۱۸، مرسدس EQC، اولین خودروی تمام الکتریکی خود را در رویدادی در استکهلم رونمایی کرد.[۱۰۸][۱۰۹]

مرسدس از VISION AVTR در نمایشگاه ۲۰۲۰ Consumer Electronics در لاس وگاس پرده برداری کرد.[۱۱۰] این خودرو از فیلم علمی تخیلی آواتار در سال ۲۰۰۹ الهام گرفته شده است.[۱۱۱] در حالی که AVTR یک خودروی مفهومی است، گفته می‌شود که «سرنخ‌هایی در مورد ویژگی‌های مربوط به خودروهای نسل بعدی مرسدس بنز دارد».[۱۱۲]

سال ۲۰۲۲ سالی خواهد بود که دایملر گفته است که این شرکت ۱۱ میلیارد دلار سرمایه گذاری خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که هر مرسدس بنز دارای یک نسخه کاملاً الکتریکی یا هیبریدی در بازار است.[

مارکوس شافر هنگام انتشار جزئیات پروژه گفت:

“وسایل نقلیه الکتریکی ما در شش کارخانه در سه قاره ساخته خواهد شد. ما به هر بخش از بازار می پردازیم: از خودروهای هوشمند دو سرنشینه تا شاسی بلندهای بزرگ. باتری جزء کلیدی حرکت الکترونیکی است. همانطور که باتری ها قلب وسایل نقلیه الکتریکی ما هستند. ما تاکید زیادی بر ساخت آنها در کارخانه های خود داریم تقاضای بالا در بخش دیگری از جهان، کارخانه‌های باتری‌سازی ما نیز به خوبی برای صادرات آماده هستند. ۱۱۴] پس از اینکه آئودی اعلام کرد که بیش از ۹۰۰۰ شغل را تا سال ۲۰۲۵ کاهش خواهد داد، مالک مرسدس بنز اعلام کرد که این شرکت حدود ۱۰۰۰۰ شغل را در سراسر جهان به منظور تمرکز بر خودروهای الکتریکی اخراج خواهد کرد.[۱۱۵]

در ژانویه ۲۰۲۱، مرسدس بنز SUV الکتریکی جدید خود را به نام EQA معرفی کرد که برد ۴۲۶ کیلومتری خواهد داشت و از ۴ فوریه در اروپا به فروش می رسد.[۱۱۶]

موتور اسپرت مرسدس بنز – Mercedes-Benz ماشین های مسابقه ای

دو شرکتی که در سال ۱۹۲۶ با هم ادغام شدند و برند مرسدس بنز را تشکیل دادند، هر دو قبلاً در طول تاریخ جداگانه خود در ورزش جدید اتومبیلرانی از موفقیت برخوردار بودند. یک بنز در اولین مسابقه اتومبیلرانی جهان، پاریس-روئن ۱۸۹۴ شرکت کرد، جایی که امیل راجر در ۱۰ ساعت و ۱ دقیقه در رده چهاردهم قرار گرفت. در طول تاریخ طولانی خود، این شرکت در طیف وسیعی از فعالیت های موتوراسپورت، از جمله مسابقات اتومبیلرانی اسپرت و رالی شرکت داشته است. مرسدس بنز در موارد متعددی به طور کامل از ورزش موتورسواری برای مدت قابل توجهی کناره گیری کرده است، به ویژه در اواخر دهه ۱۹۳۰، و پس از فاجعه لمانز در سال ۱۹۵۵، جایی که مرسدس بنز ۳۰۰ SLR با خودروی دیگری (یک آستین هیلی) برخورد کرد، از زمین بلند شد. وارد سکوها شد و بیش از ۸۰ تماشاگر را کشت. استرلینگ ماس و کمک راننده دنیس جنکینسون در مسابقه جاده ای Mille Miglia در ایتالیا در سال ۱۹۵۵ طی یک رانندگی رکوردشکنی با سرعت متوسط ​​تقریباً ۹۸ مایل در ساعت در یک مرسدس بنز ۳۰۰ SLR برنده شدند.[۱۱۷]

اگرچه در سال‌های میانی فعالیت‌هایی وجود داشت، اما تا سال ۱۹۸۷ بود که مرسدس بنز به رقابت‌های خط مقدم بازگشت و با ساوبر به Le Mans، Deutsche Tourenwagen Meisterschaft (DTM) و فرمول یک بازگشت. در دهه ۱۹۹۰ مرسدس بنز با سازنده موتور بریتانیایی Ilmor (موتورهای با کارایی بالا مرسدس بنز فعلی) شریک شد و IndyCar را تحت قوانین USAC/CART کمپین کرد و در نهایت در سال ۱۹۹۴ ایندیاناپولیس ۵۰۰ و ۱۹۹۴ قهرمانی سری جهانی CART IndyCar را با Al Unser Jr به دست آورد. در چرخ دهه ۱۹۹۰ همچنین شاهد بازگشت مرسدس بنز به مسابقات GT با مرسدس بنز CLK GTR بود که این شرکت را به دو عنوان در کلاس GT1 FIA رساند.

مرسدس بنز در حال حاضر در دو دسته مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک و مسابقات GT فعال است.

فرمول یک مرسدس بنز – Mercedes-Benz سری (Formula 1)

هر دو خودروی مرسدس-ای ام جی فرمول یک در گرندپری مالزی ۲۰۱۳ هستند

مرسدس بنز در مسابقات قهرمانی جهان در سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۵۵ شرکت کرد، اما علیرغم موفقیت در دو عنوان قهرمانی برای خوان مانوئل فانجیو، [۱۱۸] این شرکت تنها پس از دو فصل ورزش را ترک کرد.

مرسدس بنز به عنوان یک تولید کننده موتور در سال ۱۹۹۴ بازگشت، با موتورهایی که توسط Ilmor در Brixworth طراحی و تولید شدند.[۱۱۹] این شرکت ابتدا با ساوبر شریک شد، قبل از اینکه در سال ۱۹۹۵ به مک لارن رفت. اگرچه موتورهای مرسدس در ابتدا موفق نبودند، اما بعداً برای میکا هاکینن در سال های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ و برای لوئیس همیلتون در سال ۲۰۰۸ قهرمانی رانندگان را به دست آوردند. قهرمانی در سال ۱۹۹۸. مرسدس که بخشی از مک لارن بود، و همکاری در تولید خودروهای جاده ای مانند مرسدس بنز SLR مک لارن گسترش یافت.

در سال ۲۰۰۷، مک لارن-مرسدس به دلیل سرقت اطلاعات فنی محرمانه فراری، به میزان رکورد ۱۰۰ میلیون دلار جریمه شد.[۱۲۰]

در سال ۲۰۰۹، تیم فرمول یک به تازگی راس براون، Brawn GP، از موتورهای مرسدس برای کسب عناوین استفاده کرد. در پایان فصل، مرسدس بنز ۴۰ درصد از سهام مک لارن را به گروه مک لارن فروخت و ۷۰ درصد از تیم Brawn GP را به طور مشترک با یک کنسرسیوم سرمایه گذاری مستقر در ابوظبی خریداری کرد. براون جی پی برای فصل ۲۰۱۰ به مرسدس جی پی تغییر نام داد و به تیم اصلی مرسدس بنز تبدیل شد. این شرکت به ارائه موتورها به تیم های دیگر تحت ارتباط با مشتری ادامه داد.[۱۲۱]

پس از تغییرات اساسی در قوانین در سال ۲۰۱۴، مرسدس پس از تسلط بر بیشتر فصل، با رانندگان لوئیس همیلتون و نیکو رزبرگ، عنوان های رانندگان و سازندگان را به دست آورد. مرسدس این موفقیت را در سال ۲۰۱۵ تکرار کرد و در ۱۶ مسابقه از ۱۹ مسابقه پیروز شد و بار دیگر در سال ۲۰۱۶ در ۱۹ مسابقه از ۲۱ مسابقه پیروز شد. در سال‌های بعد، مرسدس با کسب قهرمانی رانندگان از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ و قهرمانی سازندگان از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ به موفقیت‌های خود ادامه داد و اولین تیمی شد که هفت “قهرمانی دوگانه” متوالی را کسب کرد.[۱۲۲][۱۲۳][۱۲۳][۱۲۳] ۱۲۴] در این سال ها همیلتون در سال های ۲۰۱۴، ۲۰۱۵، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ قهرمان شد، در حالی که روزبرگ در سال ۲۰۱۶ قهرمان شد.[۱۲۲] روند شکست ناپذیری آنها در سال ۲۰۲۱ شکسته شد، زمانی که مکس ورشتاپن از ردبول-هوندا قهرمان رانندگان شد.

فرمول ای مرسدس بنز – Mercedes-Benz سری (Formula E)

قبل از آزمایش پیش فصل مسابقات قهرمانی فرمول E 2019-20، اعلام شد که مرسدس از طریق شعبه EQ خود، با رانندگان Stoffel Vandoorne و قهرمان فرمول ۲ FIA 2019 Nyck de Vries به مسابقات قهرمانی خواهد پیوست. این تیم رقیب خود Spark Gen2 را مرسدس EQ Silver Arrow 01 نامید. De Vries در فصل ۲۰۲۰-۲۱ عنوان قهرمانی را به دست آورد در حالی که Vandoorne در فصل ۲۰۲۱-۲۰۲۲ قهرمان شد. مرسدس EQ پس از قهرمانی در مسابقات قهرمانی جهان راننده و تیمی، فرمول E را ترک کرد و تیم را به مک لارن فروخت.

تاریخچه لوگو مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در ژوئن ۱۹۰۹، دایملر موتورن گسلشافت (DMG) هر دو ستاره سه پر و چهار پر را به عنوان علامت تجاری ثبت کرد، اما فقط ستاره سه پر استفاده شد. برای DMG، ستاره نماد اهداف گوتلیب دایملر برای موتورسازی جهانی بود: در زمین، آب و هوا.[۱۲۵]

کارمندان مورد توجه مرسدس بنز – Mercedes-Benz

پل براک – طراح اصلی خودرو در قرن بیستم آدولف دایملر – مهندس ارشد، مدیر ارشد اجرایی و عضو هیئت مدیره ۱۸۹۹-۱۹۱۳. پسر گوتلیب دایملر و توسعه دهنده لوگوی برند.[۱۲۶] بلا بارنی (Béla Barényi) – پیشگام ایمنی خودرو (پوسته ایمنی سرنشین سفت و سخت)، در سال ۱۹۳۷ به دایملر-بنز پیوست[۱۲۷] ویلهلم مایباخ – پیشگام خودروسازی، اولین بار با گوتلیب دایملر در سال ۱۸۶۵ ملاقات کرد[۱۲۸] فردیناند پورشه – بنیانگذار پورشه، در سال ۱۹۲۳ به مرسدس پیوست و Kompressor را توسعه داد[۱۲۹]

برونو ساکو – در سال ۱۹۵۸ به عنوان طراح به دایملر-بنز پیوست. رئیس بخش طراحی در سال ۱۹۷۵، در سال ۱۹۹۹ بازنشسته شد[۱۳۰] رودولف اولنهاوت – در سال ۱۹۳۱ به دایملر-بنز پیوست، طرح های او شامل تیرهای نقره ای، ۳۰۰ SL و 300SLR بود[۱۳۱] آدولف آیشمن – رهبر نازی ها و جنایتکار جنگی. بعد از جنگ جهانی دوم در کارخانه آرژانتین کار کرد[۱۳۲] رودولف کاراچیولا – یکی از بزرگترین رانندگان GP در تاریخ، MB Silver Arrows را در مسابقات رانندگی کرد. Josef Ganz – مشاور فنی و “پدرخوانده” *Mercedes-Benz W136، با سیستم تعلیق مستقل انقلابی، طرح محور چرخش. خوان مانوئل فانجیو – پنج بار قهرمان فرمول ۱ جهان، رئیس افتخاری مرسدس بنز آرژانتین از سال ۱۹۸۷ تا زمان مرگش در سال ۱۹۹۵.

مایکل شوماخر – هفت بار قهرمان فرمول ۱ جهان، برای مرسدس در مسابقات قهرمانی استقامت جهانی در دهه ۸۰ و سپس در تیم فرمول یک خود از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ رانندگی کرد. لوئیس همیلتون – هفت بار قهرمان فرمول ۱ جهان، راننده فعلی تیم فرمول یک خود از سال ۲۰۱۳ که دارای رکورد تاریخ برای بیشترین پوزیشن های قطبی (۱۰۴) و پیروزی در مسابقه (۱۰۵) است.[۱۳۳] همیلتون علیرغم اینکه از سال ۲۰۱۳ راننده مرسدس است، از سال ۲۰۰۷ تمام دوران حرفه ای خود را با استفاده از موتورهای مرسدس به رقابت پرداخته و از ۱۳ سالگی به مرسدس بنز وابسته بوده است.

نیکو رزبرگ – قهرمان جهانی فرمول ۱ ۲۰۱۶، از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ برای مرسدس در تیم فرمول یک خود رانندگی کرد. روزبرگ در تمام مسابقات خود پیروز شد و به تمام پوزیشن های قطبی خود با مرسدس رسید و در حال حاضر سفیر برند مرسدس است. توتو ولف – مدیر عامل و مدیر تیم مرسدس-ای ام جی پتروناس

نوآوری ها مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در طول سالیان متمادی تولید خودروهای مرسدس بنز، نوآوری های تکنولوژیکی متعددی بر روی خودروهای مرسدس بنز ارائه شده است، از جمله: خودروهای موتور احتراق داخلی به طور مستقل توسط بنز و دایملر و مایباخ در سال ۱۸۸۶ ساخته شد. دایملر رادیاتور لانه زنبوری را اختراع کرد که هنوز در تمام وسایل نقلیه آب خنک استفاده می شود. دایملر کاربراتور شناور را اختراع کرد که تا زمانی که با تزریق سوخت جایگزین شد مورد استفاده قرار گرفت.

شاسی سقوط – خودرویی که در ابتدا توسط دایملر به عنوان “مرسدس” نامگذاری شد، همچنین اولین خودرو با پیکربندی مدرن بود، که کالسکه پایین و بین چرخ های جلو و عقب قرار می گرفت، با موتور جلو و چرخ های عقب نیرومند. تمام خودروهای قبلی «کالسکه‌های بدون اسب» بودند که دارای مراکز ثقل بالا و پیکربندی‌های مختلف موتور/قطار محرکه بودند. اولین اتومبیل جاده ای مسافربری که روی هر چهار چرخ ترمز داشت (۱۹۲۴).[۱۳۴] در سال ۱۹۳۶ مرسدس بنز ۲۶۰ D اولین خودروی سواری دیزلی بود.

مرسدس بنز اولین شرکتی بود که تزریق مستقیم سوخت را در مرسدس بنز 300SL Gullwing ارائه کرد. ساخت و ساز “قفس ایمنی” یا “سلول ایمنی” با مناطق مچاله شدن جلو و عقب برای اولین بار توسط مرسدس بنز در سال ۱۹۵۱ توسعه یافت. مورد نیاز]

در سال ۱۹۵۹، مرسدس بنز دستگاهی را به ثبت رساند که با دخالت در موتور، گیربکس یا ترمز از چرخش چرخ های محرک جلوگیری می کند. در سال ۱۹۸۷، مرسدس بنز برای ثبت اختراع خود با معرفی یک سیستم کنترل کشش که هم تحت ترمز و هم تحت شتاب کار می کرد، درخواست کرد.

یک سیستم ترمز ضد قفل (ABS) برای اولین بار در W116 450SEL 6.9 ارائه شد. آنها در سال ۱۹۷۹ تولید W126 S کلاس استاندارد شدند و اولین بار در سال ۱۹۸۰ در اکثر بازارها به فروش رسید.

کیسه های هوا برای اولین بار در بازار اروپا معرفی شدند و با مدل سال ۱۹۸۱ کلاس S شروع شد. مرسدس بنز اولین کسی بود که کمربندهای پیش کشنده را در کلاس S 1981 معرفی کرد. در صورت تصادف، یک پیش کشنده فوراً تسمه را سفت می‌کند و هر گونه شلی تسمه را از بین می‌برد، که از تکان خوردن سرنشین به جلو در تصادف جلوگیری می‌کند. در سپتامبر ۲۰۰۳، مرسدس بنز اولین گیربکس هفت سرعته اتوماتیک جهان را با نام ‘7G-Tronic’ معرفی کرد.

برنامه پایداری الکترونیکی (ESP)، کمک ترمز، [۱۳۵] و بسیاری از انواع دیگر تجهیزات ایمنی، همگی توسط مرسدس بنز توسعه، آزمایش و در خودروهای سواری پیاده‌سازی شدند. مرسدس بنز مجوز برخی از نوآوری های خود را برای استفاده توسط رقبا صادر کرده است. در نتیجه، مناطق مچاله و ABS اکنون در تمام خودروهای مدرن استاندارد هستند.

(W211) E320 CDI که دارای یک موتور دیزلی ۳.۰ لیتری V6 توربوشارژر (VGT) متغیر هندسی (VGT) است (با تولید ۲۲۴ اسب بخار یا ۱۶۷ کیلووات)، سه رکورد جهانی استقامت را به نام خود ثبت کرد. این هواپیما ۱۰۰۰۰۰ مایل (۱۶۰۰۰۰ کیلومتر) را در زمان رکوردی با سرعت متوسط ​​۲۲۴.۸۲۳ کیلومتر در ساعت (۱۳۹.۷۰ مایل در ساعت) طی کرد. سه خودروی یکسان دوی استقامتی را انجام دادند (یکی بالاتر از رکورد) و دو خودروی دیگر به ترتیب رکوردهای جهانی را برای طی مسافت ۱۰۰۰۰۰ کیلومتر (۶۲۱۳۷ مایل) و ۵۰۰۰۰ مایل (۸۰۰۰۰ کیلومتر) ثبت کردند. پس از اینکه هر سه اتومبیل دویدن را کامل کردند، مسافت ترکیبی آنها ۳۰۰۰۰۰ مایل (۴۸۰۰۰۰ کیلومتر) بود (همه رکوردها مورد تأیید FIA بودند).[۱۳۶][توضیحات مورد نیاز]

مرسدس بنز پیشگام سیستمی به نام Pre-Safe برای تشخیص تصادف قریب الوقوع – و سیستم های ایمنی خودرو را برای پاسخگویی بهینه آماده می کند. همچنین نیروی ترمز مطلوب مورد نیاز برای جلوگیری از تصادف در مواقع اضطراری را محاسبه می کند و برای زمانی که راننده پدال ترمز را فشار می دهد فوراً در دسترس قرار می گیرد. سرنشینان نیز با بستن کمربند ایمنی، بستن سانروف و پنجره ها و جابجایی صندلی ها در موقعیت مطلوب آماده می شوند. با ۱۸۱ اسب بخار در هر لیتر، موتور M133 نصب شده در مرسدس بنز A45 AMG (از ژوئن ۲۰۱۳) قدرتمندترین موتور چهار سیلندر توربوشارژ سری تولید شد و یکی از بالاترین تراکم قدرت یک وسیله نقلیه سواری را دارد.[۱۳۷] ]

مرسدس بنز برنده جایزه ایمنی در سال ۲۰۰۷ چه خودرویی شد؟ جوایز.[۱۳۴]

ماشین های رباتیک مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در دهه ۱۹۸۰ مرسدس اولین ماشین روباتی جهان را به همراه تیم پروفسور ارنست دیکمن در دانشگاه بوندسوره مونیخ ساخت.[۱۳۸] در سال ۱۹۸۷، برنامه EUREKA اتحادیه اروپا که تا حدی از موفقیت دیکمن تشویق شده بود، پروژه پرومتئوس را در مورد وسایل نقلیه خودمختار آغاز کرد که با بودجه ای نزدیک به ۸۰۰ میلیون یورو تامین شد. در سال ۱۹۹۵ مرسدس بنز کلاس S خودمختار دوباره مهندسی شده دیکمن سفری طولانی از مونیخ در باواریا به کپنهاگ در دانمارک و بازگشت داشت. در بزرگراه ها، ربات به سرعت بیش از ۱۷۵ کیلومتر در ساعت (۱۰۹ مایل در ساعت) دست یافت (در برخی از مناطق اتوبان آلمان مجاز است).

در اکتبر ۲۰۱۵، این شرکت Vision Tokyo را معرفی کرد، یک ون برقی خودران پنج صندلی که از یک سیستم سلول سوختی هیدروژنی هیبریدی نیرو می‌گیرد. ون فوق‌العاده شیک به‌عنوان «منطقه آرامش‌بخش در میان ترافیک کلان شهرها» تبلیغ می‌شود.[۱۳۹]

تیونرها مرسدس بنز – Mercedes-Benz

چندین شرکت از جمله Brabus، Renntech و Carlsson، به منظور افزایش عملکرد و/یا لوکس بودن یک مدل خاص، به تیونر (یا اصلاح‌کننده) خودروهای مدل‌های مرسدس بنز تبدیل شده‌اند. AMG بخش تنظیم عملکرد داخلی مرسدس بنز است که در نسخه های با کارایی بالا اکثر خودروهای مرسدس بنز تخصص دارد. موتورهای AMG همه دست ساز هستند، [۱۴۰] و هر موتور تکمیل شده یک برچسب با امضای مهندس سازنده آن دریافت می کند. AMG از سال ۱۹۹۹ به طور کامل تحت مالکیت مرسدس بنز بوده است.[۱۴۱] SLS AMG 2009، احیای 300SL Gullwing، اولین خودرویی است که به طور کامل توسط AMG ساخته شده است.

حمایت های مالی مرسدس بنز – Mercedes-Benz

در فوتبال (فوتبال)، مرسدس بنز اسپانسر تیم ملی آلمان تا سال ۲۰۱۸ بود. مرسدس بنز اسپانسر باشگاه بوندسلیگا VfB اشتوتگارت است و تا ژوئن ۲۰۲۳ حقوق نامگذاری برای استادیوم خود، مرسدس بنز آرنا سابق را فراهم کرد.[۱۴۲] این شرکت قبلاً یک قرارداد ده ساله حقوق نامگذاری به Caesars Superdome، یک استادیوم فوتبال آمریکایی در نیواورلئان، از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۱ داشت.[۱۴۳] در ۲۴ آگوست ۲۰۱۵، مرسدس بنز به عنوان حامی حقوق نامگذاری خانه جدید آتلانتا فالکونز، استادیوم مرسدس بنز، (دفتر مرکزی مرسدس بنز در ایالات متحده در آتلانتای بزرگ است) اعلام شد که در آگوست ۲۰۱۷ افتتاح شد.[۱۴۴]

مرسدس بنز با جادوگر انگلیسی استیون فرین، همچنین به عنوان دینامو، برای ایجاد یک ویدیو به نام دینامو در مقابل کولتارد همکاری کرد.[۱۴۵] راننده فرمول یک، دیوید کولتارد، دینامو را در اطراف یک پیست با سرعت مسابقه با مرسدس بنز SL63 AMG راند، قبل از اینکه دینامو با موفقیت در همان مسیر با همان خودرو در حالی که چشم‌های بسته و محاصره شده بود با مواد آتش‌زا راند.[۱۴۶] این شیرین کاری بخشی از قسمت پایانی سری ۳ Dynamo: Magician Impossible بود که در کانال تلویزیونی بریتانیا نمایش داده شد.

برای ترویج انتشار Mario Kart 8، نینتندو و مرسدس بنز با هم همکاری کردند تا سه خودروی خود را در تاریخ خود داشته باشند، مرسدس بنز GLA 2014، SL 300 رودستر ۱۹۵۷ و پیکان نقره ای W25 1934 به عنوان کارت در بازی. . به عنوان بخشی از شراکت، ماریو، لوئیجی و هلو در تبلیغات ژاپنی برای تبلیغ مرسدس بنز GLA 2014 ظاهر شدند.[۱۴۷]

مرسدس بنز توسط میتسوبیشی الکتریک به عنوان حامی رسمی AFF Mitsubishi Electric Cup 2022 به همراه Maspion Holdings، Wuling، Gree، Yanmar و Tiger Brokers انتخاب شد.