محافظ صفحه تلویزیون ۳۲ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۴۰ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۴۲ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۴۳ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۴۶ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۴۷ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۴۸ اینچ

محافظ صفحه تلویزیون ۸۵ اینچ به ابعاد ۱۰۹*۱۹۱ است. میتوانید بوسیله متر، اقدام به اندازه گیری نمایید. و در صورت مطاقبت و صحیح بودن با ابعاد تصویر بالا محافظ صفحه تلویزیون ۸۵ اینچ، اقدام به خرید نمایید.

مزایای محافظ صفحه تلویزیون

مزایای استفاده از محافظ صفحه تلویزیون : جلوگیری از ضربه و شکستگی صفحه نمایش تلویزیون است. معمولا در خانواده هایی که دارای فرزند خردسال هستند، استفاده از این محصول توصیه میگردد. بیشترین آمار شکستگی تلویزیون ها به علت پرتاب اشیاء توسط کودکان است. پس چه بهتر است به جای پرداخت هزینه های زیاد برای تعمیرات مجدد تلویزیون خود، با استفاده از این محصول اقدام به حفظ و نگه داری آن نماییم و سال ها از تماشای برنامه مورد علاقه خود لذت ببریم.

 معایب محافظ صفحه تلویزیون

هیچ گونه مشکل بابت استفاده از محافظ صفحه تلویزیون برای تلویزیون شما وجود ندارد. استفاده از این محصول هیچ گونه خسارتی به تلویزیون شما وارد نمیکند. باعث گرم شدن تلویزیون نمیشود . باعث افت کیفیت نمیشود. باعث خرابی و سوختن تلویزیون نمیشود . استفاده طولانی مدت از این محصول باعث خرابی تلویزیون نمیشود. طلق محافظ بعد از گذشت زمان زرد نمیشود.

گارانتی محافظ صفحه تلویزیون

محافظ صفحه تلویزیون دارای گارانتی ۱۰ ساله کیفیت میباشد. در صورتی که طبق دستورالعمل اقدام به حفظ ونگهداری آن نمایید، هیچ گونه کاهش کیفیت نخواهید داشت.

آموزش نصب محافظ صفحه تلویزیون

نصب محافظ صفحه تلویزیون آسان است. و به راحتی میتوانید خودتان اقدام به نصب نمایید. اگر چه تمام مراحل نصب تنها به جدا کردن برچسب طرفین محافظ و قرار دادن آن بر روی تلویزیون خلاصه میشود. اما باز هم چند نکته ظریف و کاربردی به شما آموزش داده خواهد شد.

زمانی که محصول به دست شما میرسد و شما آن را بررسی مینمایید : متوجه خواهید شد که این محصول شامل یک عدد طلق پلاستیکی، دو عدد بست کمربندی است.

حال نصب را شروع مینماییم:

به طور خلاصه نصب در ۲ مرحله انجام میشود.

1. ۱. جداسازی پوشش کاغذی از طلق
2. ۲. قراردادن طلق روی تلویزیون و بستن کمربند های نگهدارنده

نکات مهم :

• ابتدا بهتر است که سطح صفحه نمایش تلویزیون را تمیز نمایید. برای انجام اینکار میتوانید از پارچه نرم و مقداری آب استفاده نمایید.
• طلق ها دارای پوشش کاغذی محافظ میباشند.
• پس نیاز است قبل از اینکه آن را روی تلویزیون قرار دهید این پوشش کاغذی را از آن جدا کنید
• لطفا توجه فرمایید ! طلق را روی سطحی صاف مانند میز قرار دهید. زیرا اگر آن روی سطحی مثل فرش قرار دهید.
• ممکن است که گرد و غبار و کلک فرش بر روی سطح آن بنشیند که باعث میشود شما مجددا آن را تمیز نمایید.
• بست های کمبربندی نگه دارنده را از شیار های موجود روی طلق عبور دهید. این شیار ها به تعداد ۴ عدد بالا و پایین طلق قرار دارند.
• طلق را روی تلویزیون قرار دهید.بست ها را محکم کنید. نصب شما با موفقیت به پایان رسیده است.

محافظ صفحه تلویزیون برای QLED – OLED – LED – LCD

نصب محافظ صفحه تلویزیون برای تمامی تلویزیون ها امکان پذیر است، چنانچه اندازه تلویزیون شما با ابعاد محافظ صفحه یکسان نیسا. اصلا جای مگرانی نیست چرا که با تماس تلفنی میتوانید اقدام به ثبت درخواست برای برش محافظ یا ابعاد مد نظر خود نمایید.

کمی بیشتر بدانید

تلویزیون پلاسما

صفحه نمایش پلاسما (PDP) نوعی صفحه نمایش تخت است که برای نمایشگرهای تلویزیون بزرگ ۳۰ اینچ (۷۶ سانتی متر) یا بزرگتر رایج است. آنها را نمایشگرهای “پلاسما” می نامند زیرا در این فناوری از سلول های کوچک حاوی گازهای یونیزه با بار الکتریکی یا آنچه که در اصل محفظه هایی هستند که بیشتر به عنوان لامپ های فلورسنت شناخته می شوند، استفاده می کند.

تلویزیون LCD

تلویزیون‌های نمایشگر کریستال مایع (LCD TV) تلویزیون‌هایی هستند که از فناوری نمایشگر کریستال مایع برای تولید تصاویر استفاده می‌کنند. تلویزیون‌های LCD بسیار نازک‌تر و سبک‌تر از لوله پرتو کاتدی (CRT) با اندازه نمایشگر مشابه هستند و در اندازه‌های بسیار بزرگ‌تر (مثلاً مورب ۹۰ اینچ) موجود هستند. هنگامی که هزینه های ساخت کاهش یافت، این ترکیب از ویژگی ها LCD را برای گیرنده های تلویزیون کاربردی کرد. ال سی دی ها دو نوع هستند: آنهایی که از لامپ های فلورسنت کاتد سرد استفاده می کنند که به سادگی LCD نامیده می شوند و آنهایی که از LED به عنوان نور پس زمینه به نام LED استفاده می کنند.

در سال ۲۰۰۷، تلویزیون های LCD برای اولین بار از فروش تلویزیون های مبتنی بر CRT در سرتاسر جهان پیشی گرفتند و آمار فروش آنها نسبت به سایر فناوری ها تسریع شد. تلویزیون‌های LCD به سرعت تنها رقبای اصلی را در بازار صفحه‌نمایش بزرگ، پنل نمایشگر پلاسما و تلویزیون با پروژکتور عقب، جابه‌جا کردند.[۲۰۶] در اواسط دهه ۲۰۱۰، ال سی دی ها به ویژه ال ای دی ها تا حد زیادی به پرفروش ترین نوع نمایشگر تلویزیون تبدیل شدند.[۲۰۱][۲۰۲] ال سی دی ها هم معایبی دارند. سایر فناوری‌ها این نقاط ضعف را برطرف می‌کنند، از جمله OLED، FED و SED، اما تا سال ۲۰۱۴ هیچ‌کدام از آنها وارد تولید گسترده نشده‌اند.

تلویزیون LED

ال ای دی، یک منبع نور نیم‌رسانا است که با عبور جریان الکتریکی از آن، از خود نور تابش می‌کند. تلویزیون یا نمایشگر هایی که با این ویژگی کار میکنند را تلویزیون ال ای دی میگویند. ال ای دی ها در دو دسته ساده و هوشمند موجود میباشدند، بدیهی است که ال ای دی های ساده ویژگی خاصی ندارند و فقط قابلیت پخش تصویر را دارند، معمولا نام این نمایشگر ها را بر  اساس کیفیت پخش تصویر آن ها با نام تجاری UHD میشناسند، اما در طرف دیگر ال ای دی های هوشمند دارای قابلیت های زیاد و منحصر به فردی هستند، که موجب سهولت و رضایت شما مصرف کنندگان است.

از مهم ترین ویژگی ها میتوان به قابلیت اتصال ال ای دی به اینترنت اشاره کرد، شما این امکان را دارید که خیلی راحت همچون گوشی هوشمند خود، به اینترنت متصل شوید و به جست وجو بپردازید، ویژگی خوب دیگر رابط صوتی نام دارد، شما میتوانید با صحبت کردن و دستور دادن به ال ای دی از آن استفاده کنید، زیرا با صحبت کردن شما تلویزیون همان فرمان را انجام میدهد، نام این دسته از ال ای دی ها SMART  و یا SMART UHD  هستند، کیفیت بالاتر از ۴k در ال ای دی های جدید به چشم میخورد، این قابلیت که کنتراست خیلی بالایی دارد، باعث میشود کیفیت تصویر باور نکردنی را تجربه کنید، این ویژگی را با نام تجاری QLED میشناسند، البته در محاورات عامیانه اشتباها آن را OLED خطاب میکنند.

تلویزیون OLED

OLED (دیود ساطع کننده نور آلی) یک دیود ساطع کننده نور (LED) است که در آن لایه الکترولومینسانس تابشی لایه ای از ترکیب آلی است که در پاسخ به جریان الکتریکی نور ساطع می کند. این لایه از نیمه هادی آلی بین دو الکترود قرار دارد. به طور کلی، حداقل یکی از این الکترودها شفاف است. OLED ها برای ایجاد نمایشگرهای دیجیتال در دستگاه هایی مانند صفحه نمایش تلویزیون استفاده می شوند. همچنین برای نمایشگرهای کامپیوتر، سیستم های قابل حمل مانند تلفن های همراه، کنسول های بازی دستی و PDA ها استفاده می شود.

دو گروه اصلی OLED وجود دارد: آنهایی که مبتنی بر مولکولهای کوچک هستند و آنهایی که از پلیمرها استفاده می کنند. افزودن یون های متحرک به OLED یک سلول الکتروشیمیایی ساطع کننده نور یا LEC ایجاد می کند که حالت عملکرد کمی متفاوت دارد. نمایشگرهای OLED می توانند از طرح های آدرس دهی پسیو ماتریس (PMOLED) یا ماتریس فعال (AMOLED) استفاده کنند. OLED های ماتریس فعال به صفحه پشتی ترانزیستوری با لایه نازک نیاز دارند تا هر پیکسل جداگانه را روشن یا خاموش کند، اما امکان رزولوشن بالاتر و اندازه نمایشگر بزرگتر را فراهم می کند.

صفحه نمایش OLED بدون نور پس زمینه کار می کند. بنابراین، می تواند سطوح سیاه عمیق را نمایش دهد و می تواند نازک تر و سبک تر از نمایشگر کریستال مایع (LCD) باشد. در شرایط محیطی کم نور مانند اتاق تاریک، صفحه نمایش OLED می تواند نسبت کنتراست بالاتری نسبت به LCD داشته باشد، چه LCD از لامپ های فلورسنت کاتد سرد یا نور پس زمینه LED استفاده کند. انتظار می‌رود که OLEDها در آینده نزدیک جایگزین سایر اشکال نمایشگر شوند.

تلویزیون QLED

تلویزیون LD

تلویزیون با کیفیت پایین یا LDTV به سیستم های تلویزیونی اطلاق می شود که وضوح صفحه نمایش کمتری نسبت به سیستم های تلویزیون با کیفیت استاندارد مانند ۲۴۰p (320*240) دارند. در تلویزیون های دستی استفاده می شود. رایج‌ترین منبع برنامه‌نویسی LDTV اینترنت است، جایی که توزیع انبوه فایل‌های ویدیویی با وضوح بالاتر می‌تواند سرورهای رایانه را تحت تأثیر قرار دهد و دانلود آن بیش از حد طول بکشد.

بسیاری از تلفن‌های همراه و دستگاه‌های قابل حمل مانند آی‌پاد نانو اپل یا پلی‌استیشن پرتابل سونی از ویدیوی LDTV استفاده می‌کنند، زیرا فایل‌های با وضوح بالاتر بیش از حد نیاز صفحه‌نمایش‌های کوچک آن‌ها هستند (به ترتیب ۳۲۰×۲۴۰ و ۴۸۰×۲۷۲ پیکسل). نسل فعلی آی‌پاد نانو، مانند سه نسل اول آی‌پاد تاچ و آیفون (۴۸۰×۳۲۰) دارای صفحه‌نمایش LDTV هستند. یوتیوب در اولین سال‌های فعالیت خود تنها یک رزولوشن با کیفیت پایین ۳۲۰x240p با سرعت ۳۰ فریم در ثانیه یا کمتر ارائه می‌کرد. به دلیل وضوح (تقریباً ۳۶۰ × ۴۸۰i/576i) می توان یک نوار ویدئویی استاندارد و درجه مصرف کننده را SDTV در نظر گرفت.

تلویزیون SD

تلویزیون با تعریف استاندارد یا SDTV به دو وضوح مختلف اشاره دارد: ۵۷۶i، با ۵۷۶ خط تفکیک در هم آمیخته، که از سیستم‌های PAL و SECAM توسعه‌یافته اروپا مشتق شده است. و ۴۸۰i بر اساس سیستم NTSC کمیته سیستم تلویزیون ملی آمریکا. SDTV یک سیستم تلویزیونی است که از وضوحی استفاده می‌کند که به عنوان تلویزیون با وضوح بالا (۷۲۰p، ۱۰۸۰i، ۱۰۸۰p، ۱۴۴۰p، ۴K UHDTV، و ۸K UHD) یا تلویزیون با کیفیت پیشرفته (EDTV 480p) در نظر گرفته نمی‌شود. در آمریکای شمالی، SDTV دیجیتال در همان نسبت تصویر ۴:۳ با سیگنال‌های NTSC پخش می‌شود و محتوای صفحه عریض در مرکز برش داده می‌شود.[۲۰۷]

با این حال، در سایر نقاط جهان که از سیستم‌های رنگی PAL یا SECAM استفاده می‌کردند، تلویزیون با کیفیت استاندارد اکنون معمولاً با نسبت تصویر ۱۶:۹ نشان داده می‌شود که این انتقال بین اواسط دهه ۱۹۹۰ و اواسط دهه ۲۰۰۰ رخ می‌دهد. برنامه‌های قدیمی‌تر با نسبت تصویر ۴:۳ در ایالات متحده به صورت ۴:۳ ​​نشان داده می‌شوند و کشورهای غیر ATSC ترجیح می‌دهند وضوح افقی را با مقیاس‌بندی آنامورفیک یک تصویر ستون‌دار کاهش دهند.

تلویزیون HD

تلویزیون با وضوح بالا (HDTV) وضوحی را ارائه می دهد که به طور قابل توجهی بالاتر از تلویزیون با کیفیت استاندارد است.

HDTV ممکن است در فرمت های مختلف منتقل شود:

۱۰۸۰p: 1920×۱۰۸۰p: 2073600 پیکسل (~۲.۰۷ مگاپیکسل) در هر فریم ۱۰۸۰i: 1080×۱۹۲۰: ۱۰۳۶۸۰۰ پیکسل (~۱.۰۴ مگاپیکسل) در هر فیلد یا ۲۰۷۳۶۰۰ پیکسل (~۲.۰۷ مگاپیکسل) در هر فریم وضوح غیر استاندارد CEA در برخی کشورها وجود دارد مانند ۱۴۴۰×۱۰۸۰i: 777600 پیکسل (~۰.۷۸ مگاپیکسل) در هر فیلد یا ۱۵۵۵۲۰۰ پیکسل (~۱.۵۶ مگاپیکسل) در هر فریم ۷۲۰p: 1280×۷۲۰p: 921600 پیکسل (~۰.۹۲ مگاپیکسل) در هر فریم

تلویزیون UHD

تلویزیون با کیفیت فوق العاده بالا (همچنین با نام های Super Hi-Vision، تلویزیون Ultra HD، UltraHD، UHDTV یا UHD نیز شناخته می شود) شامل ۴K UHD (2160p) و ۸K UHD (4320p) است که دو فرمت ویدیوی دیجیتال پیشنهاد شده توسط NHK Science و آزمایشگاه های تحقیقات فناوری و تعریف و تایید شده توسط اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU). انجمن لوازم الکترونیکی مصرفی در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۲ اعلام کرد که “فوق العاده بالا” یا “Ultra HD” برای نمایشگرهایی استفاده خواهد شد که دارای نسبت ابعاد حداقل ۱۶:۹ و حداقل یک ورودی دیجیتال با قابلیت حمل و نمایش هستند. ویدیوی طبیعی با حداقل وضوح ۳۸۴۰×۲۱۶۰ پیکسل.[۲۰۸][۲۰۹]