نمایش 1–25 از 187 نتیجه
در لیست قیمت زیر شما میتوانید قیمت تمامی قابلمه گرانیتی – تابه گرانیتی را به صورت لحظه ای مشاهده نمایید.
کافیست از طریق قسمت جستجو در بالای جدول نام قابلمه گرانیتی – تابه گرانیتی را تایپ نمایید و قیمت برای شما نمایش داده خواهد شد.
یا میتوانید از طریق جستجو در صفحات آن را پیدا نمایید.
و یا از طریق فیلتر نمایش در بالای جدول اقدام به بررسی قیمت محصول مورد نطر نمایید.
قابلمه / تابه / سرویس به دو دسته چدنی و آلومینیومی تقسیم میشوند. امروزه پوشش های به نام تفلون و گرانیت که در اصطلاح نچسب، و مانع سوختن و ته گرفتن غذا میشوند، بر روی ظروف قرار داده میشوند. قابلمه‌های چدنی، پخش حرارت بهتری نسبت به دیگر قابلمه‌های فلزی دارند. چرا که گرما را به خوبی در خود نگه می‌دارند. این قابلمه‌ها برای پخت‌های طولانی مناسب هستند. همینطور قابلمه های آلومینیومی که دارای پوشش تفلون هستند انتقال گرما را به خوبی انجام میدهند.
شرکت عروس برای ظروف خود از روکشهایی مانند تفلون و سرامیک برای قابلمه‌های آلومینیومی، چدنی استفاده میکند. در این قابلمه‌ها باید از کفگیر چوبی و پلاستیکی و سیلیکونی استفاده نمود. فروشگاه لوازم خانگی صالحی استفاده از محصولات عروس را توصیه میکند. و کیفیت بالای این ظروف را تایید مینماید.
ظروف پخت و پز تجهیزات آماده سازی مواد غذایی مانند قابلمه های پخت و پز، تابه ها، ورقه های پخت و غیره هستند که در آشپزخانه ها استفاده می شوند. ظروف پخت و پز روی اجاق گاز یا اجاق گاز استفاده می شود، در حالی که ظروف پخت در فر استفاده می شود. برخی از ظروف هم ظروف پخت و پز و هم ظروف پخت و پز محسوب می شوند.
انواع ظروف پخت و پز و پخت و پز از نظر شکل، مواد و سطح داخلی بسیار زیاد است. برخی از مواد گرما را به خوبی هدایت می کنند. برخی گرما را به خوبی حفظ می کنند. برخی از سطوح نچسب هستند. برخی نیاز به چاشنی دارند
برخی از قابلمه ها و درب آن ها دارای دسته یا دستگیره هایی هستند که از مواد رسانایی حرارتی کم مانند باکلیت، پلاستیک یا چوب ساخته شده اند که برداشتن آنها را بدون دستکش فر آسان می کند.
طراحی قابلمه خوب دارای یک “لبه پخت بیش از حد” است که درب آن قرار دارد. درب دارای یک لبه چکاننده است که از چکیدن مایع متراکم هنگام دست زدن به درب (آن را بردارید و 45 درجه نگه دارید) یا آن را پایین بگذارید، جلوگیری می کند.
تاریخچه قابلمه پخت و پز قبل از توسعه سفال به دلیل شواهد باستان شناسی محدود بسیار کم است. اولین ظروف سفالی با قدمت 19600±400 پ.م در غار Xianrendong، جیانگشی، چین کشف شد. این سفال ممکن است به عنوان ظروف پخت و پز استفاده شده باشد که توسط شکارچیان-گردآورنده ساخته شده است.
همچنین میتوان تحولات احتمالی را بر اساس روش‌هایی که توسط مردم اخیر مورد استفاده قرار می‌گیرد، برون‌یابی کرد. در میان اولین تکنیک‌هایی که تصور میشود تمدن‌های عصر حجر از آن استفاده می‌کردند، بهبود در برشته کردن اولیه بود. علاوه بر قرار دادن غذا در معرض حرارت مستقیم آتش باز یا اخگرهای داغ، می توان قبل از برشته کردن غذا را با خاک رس یا برگ های درشت پوشاند تا رطوبت در نتیجه پخته شده حفظ شود. نمونه هایی از تکنیک های مشابه هنوز در بسیاری از غذاهای مدرن مورد استفاده قرار می گیرند.
مشکل بیشتر یافتن روشی برای جوشاندن آب بود. برای افرادی که به منابع آب گرم طبیعی مانند چشمه های آب گرم دسترسی ندارند، سنگ های گرم شده (“دیگ های قابلمه”) را می توان در یک ظرف پر از آب قرار داد تا دمای آن را افزایش دهد (به عنوان مثال، یک گودال پر از برگ یا معده حیوانات. توسط شکارچیان کشته شدند).
در بسیاری از مکان‌ها، لاک‌پشت‌ها یا نرم تنان بزرگ منبعی برای ظروف پخت و پز ضد آب بود. لوله های بامبو که در انتها با خاک رس مهر و موم شده بودند، ظرفی قابل استفاده در آسیا فراهم کردند، در حالی که ساکنان دره Tehuacan شروع به حکاکی کاسه های سنگی بزرگی کردند که در اوایل 7000 قبل از میلاد به طور دائم در یک آتشدان قرار می گرفتند.
به گفته فرانک همیلتون کوشینگ، سبدهای آشپزی بومی آمریکایی که توسط زونی ها (Zuñi) استفاده می شد، از روکش های مشبک بافته شده برای تثبیت ظروف آب کدو ساخته شده است. او شاهد استفاده از سبد پخت و پز توسط هاواسوپای در سال 1881 بود. سبدهای برشته شده با خاک رس را با زغال چوب پر می کردند و محصولی که قرار بود برشته شود. هنگامی که خاک رس پخته شده از سبد جدا می شد، به خودی خود تبدیل به یک ماهیتابه سفالی قابل استفاده می شد.
این نشان دهنده پیشرفت مداوم از استفاده از روکش های بافته شده کدو به سبدهای پخت و پز ضد آب تا سفالگری است. به غیر از بسیاری از فرهنگ های دیگر، بومیان آمریکا از منبع حرارتی داخل ظروف استفاده می کردند و هنوز هم استفاده می کنند. سبدهای آشپزی با سنگ داغ و ماهیتابه با زغال چوب پر شده است.
به گفته مورخ و رمان‌نویس لوئیس ل آمور، بومیان آمریکا از برگ‌های بزرگ سبدی برای جوشاندن آب تشکیل میدهند. تا زمانی که شعله های آتش به بالاتر از سطح آب در سبد نمی رسید، برگ ها نمی سوزند.
توسعه سفال امکان ایجاد ظروف پخت و پز نسوز در اشکال و اندازه های مختلف را فراهم کرد. پوشاندن ظروف سفالی با نوعی صمغ گیاهی و بعداً لعاب، ظرف متخلخل را به ظرفی ضد آب تبدیل کرد. سپس ظروف سفالی را میتوان با استفاده از سه پایه یا دستگاه‌های دیگر روی آتش آویزان کرد، یا حتی مانند پیپکین مستقیماً در یک بستر کم آتش یا زغال سنگ قرار داد.
با این حال، سرامیک ها گرما را به خوبی هدایت نمی کنند، بنابراین قابلمه های سرامیکی باید روی حرارت نسبتاً کم و در مدت زمان طولانی بپزند. با این حال، اکثر قابلمه های سرامیکی در صورت استفاده روی اجاق گاز ترک می خورند و فقط برای فر در نظر گرفته شده اند.
توسعه مهارت‌های فلزکاری برنز و آهن باعث شد تا ظروف ساخته شده از فلز ساخته شوند، اگرچه پذیرش ظروف جدید به دلیل هزینه بسیار بیشتر کند بود. پس از توسعه ظروف فلزی، پیشرفت کمی در مورد ظروف پخت و پز وجود داشت، با آشپزخانه استاندارد قرون وسطایی که از یک دیگ و یک ماهیتابه سفالی کم عمق برای اکثر کارهای پخت و پز استفاده می کرد، که از تف برای برشته کردن استفاده می شد.
در قرن هفدهم، معمول بود که یک آشپزخانه غربی شامل تعدادی تابه، ماهیتابه، یک کتری و چندین قابلمه، همراه با انواع قلاب قابلمه و قلاب‌های قابلمه باشد. ظروف برنجی یا مسی در آسیا و اروپا رایج بود، در حالی که ظروف آهنی در مستعمرات آمریکا رایج بود. پیشرفت‌های متالورژی در طول قرن‌های 19 و 20 باعث شد تا قابلمه‌ها و تابه‌هایی از فلزاتی مانند فولاد، فولاد ضد زنگ و آلومینیوم به صورت اقتصادی تولید شوند.
در تظاهرات دوشیزه آمریکا در سال 1968، معترضان به طور نمادین تعدادی از محصولات زنانه را در “سطل زباله آزادی” که شامل قابلمه و تابه بود، انداختند.
ظروف فلزی از طیف باریکی از فلزات ساخته میشوند، زیرا قابلمه‌ها و تابه‌ها باید گرما را به خوبی هدایت کنند، اما همچنین باید از نظر شیمیایی واکنش‌پذیر نباشند تا طعم غذا را تغییر ندهند.
بیشتر موادی که به اندازه کافی رسانا هستند تا به طور یکنواخت گرم شوند، واکنش پذیرتر از آن هستند که در تهیه غذا استفاده شوند. در برخی موارد (به عنوان مثال، گلدان های مسی)، یک گلدان ممکن است از فلز واکنش پذیرتری ساخته شود و سپس با فلز دیگری قلع یا روکش شود. در حالی که گلدان های فلزی به خوبی گرما را تحمل می کنند، معمولاً نسبت به خنک شدن سریع واکنش ضعیفی نشان می دهند، مانند فرو رفتن در آب در حالی که داغ هستند، این معمولاً قطعه را به مرور زمان منحرف می کند.
آلومینیوم یک فلز سبک وزن با هدایت حرارتی بسیار خوب است. در برابر بسیاری از اشکال خوردگی مقاوم است. آلومینیوم معمولاً به شکل‌های ورق، ریخته‌گری یا آنودایز موجود است و ممکن است به صورت فیزیکی با فلزات دیگر ترکیب شود (به زیر مراجعه کنید).
ورق آلومینیوم ریسیده می شود یا به شکل مهر می شود. به دلیل نرمی فلز، ممکن است برای افزایش استحکام آن با منیزیم، مس یا برنز آلیاژ شود. ورق آلومینیوم معمولا برای ورقه های پخت، بشقاب های پای و کیک یا مافین تابه استفاده می شود. گلدان های عمیق یا کم عمق ممکن است از ورق آلومینیوم تشکیل شوند.
آلومینیوم ریخته گری می تواند محصول ضخیم تری نسبت به ورق آلومینیوم تولید کند و برای اشکال و ضخامت های نامنظم مناسب است. با توجه به منافذ میکروسکوپی ناشی از فرآیند ریخته گری، آلومینیوم ریخته گری رسانایی حرارتی کمتری نسبت به آلومینیوم ورق دارد. همچنین گرانتر است.
بر این اساس، ظروف آلومینیومی ریخته گری کمتر رایج شده است. برای مثال برای ساختن اجاق‌های هلندی سبک‌وزن و تابه‌های باندت سنگین استفاده میشود و در ملاقه‌ها و دسته‌ها و واک‌ها استفاده میشود تا کناره‌ها را در دمای پایین‌تری نسبت به مرکز قرار دهند.
آلومینیوم آنودایز شده دارای لایه طبیعی اکسید آلومینیوم است که توسط یک فرآیند الکترولیتی ضخیم شده و سطحی سخت و غیر واکنشی ایجاد می کند. از آن برای سرخ کردن ماهی تابه، استاک دیگ، برشته و اجاق هلندی استفاده می شود.
آلومینیوم بدون پوشش و بدون آنودایز می تواند با غذاهای اسیدی واکنش داده و طعم غذا را تغییر دهد. سس های حاوی زرده تخم مرغ یا سبزیجاتی مانند مارچوبه یا کنگر فرنگی ممکن است باعث اکسیداسیون آلومینیوم غیر آنودایز شوند.
مس بالاترین رسانایی حرارتی را در میان فلزات غیر نجیب فراهم می کند و بنابراین با توزیع بی نظیر حرارت سریع گرم می شود (نگاه کنید به: مس در مبدل های حرارتی). قابلمه‌ها و تابه‌ها از ورقه‌های مسی با ضخامت‌های مختلف به‌صورت سرد شکل میگیرند که ضخامت‌های بیش از 2.5 میلی‌متر در نظر گرفته میشود. ضخامت دیواره بین 1 میلی‌متر و 2.5 میلی‌متر به‌عنوان درجه کاربردی (قلعه) در نظر گرفته میشود، با ضخامت‌های کمتر از 1.5 میلی‌متر اغلب برای تقویت نیاز به مهره‌زنی لوله یا نورد لبه دارند.
ضخامت دیواره کمتر از 1 میلی‌متر عموماً تزئینی در نظر گرفته میشود، به استثنای مورد مس سطحی 0.75-1 میلی‌متر، که با چکش سخت میشود و بنابراین عملکرد و استحکام مشخصه مواد ضخیم‌تر را بیان میکند.
ضخامت مس کمتر از 25/0 میلی متر، در مورد ظروف پخت و پز، به عنوان فویل نامیده می شود و باید به فلزی از نظر ساختاری سفت تر تبدیل شود تا ظرف قابل استفاده تولید شود. چنین کاربردهایی از مس صرفاً زیبایی شناختی است و از نظر مادی به عملکرد ظروف آشپزی کمک نمی کند.
مس با غذاهای اسیدی واکنش نشان می دهد که می تواند منجر به خوردگی شود که محصولات جانبی آن می توانند سمیت مس را تحریک کنند. با این حال، در شرایط خاصی، مس بدون آستر توصیه میشود و ایمن است، به عنوان مثال در تهیه مرنگ، جایی که یون‌های مس پروتئین‌ها را وادار به دناتوره شدن (باز شدن) میکنند و پیوندهای پروتئینی قوی‌تری را در سراسر گوگرد موجود در سفیده تخم‌مرغ ایجاد میکنند. از مس بدون آستر در تهیه کنسرو، مربا و ژله نیز استفاده می شود.
مس گرما (“بانک”) را ذخیره نمی کند، بنابراین جریان های حرارتی تقریباً بلافاصله پس از حذف از گرما معکوس می شوند. این امکان کنترل دقیق قوام و بافت را در حین پختن شکر و آماده سازی های غلیظ شده با پکتین فراهم می کند. اسید میوه به تنهایی برای ایجاد شسته شدن محصولات جانبی مس کافی است، اما قندهای طبیعی میوه و قندهای نگهدارنده افزوده شده، واکنش پذیری مس را باهم می کنند. تابه های بدون خط بنابراین قرن ها به طور ایمن در چنین کاربردهایی استفاده شده اند.
آستر قابلمه ها و تابه های مسی از تماس مس با غذاهای اسیدی جلوگیری می کند. محبوب ترین انواع آستر عبارتند از قلع، فولاد ضد زنگ، نیکل و نقره.
استفاده از قلع به قرن ها قبل برمی گردد و پوشش اصلی ظروف مسی است. اگرچه حق ثبت اختراع برای کنسرو کردن در قلع ورق در سال 1810 در انگلستان به ثبت رسید، سرآشپز افسانه‌ای فرانسوی، آگوست اسکوفیه، راه حلی را برای تأمین ارتش فرانسه در حالی که در میدان بود، با تطبیق تکنیک‌های پوشش قلع مورد استفاده برای ظروف خود با ظروف فولادی مستحکم‌تر آزمایش کرد. به تازگی برای کنسرو کردن معرفی شده است) که قوطی ها را از خوردگی و سربازان را از لحیم کاری سرب و مسمومیت بوتولیسم محافظت می کند.
آسترهای حلبی که برای پخت و پز به اندازه کافی مستحکم هستند، با دست روی مس پاک می شوند و آستری به ضخامت 0.35 تا 45 میلی متر ایجاد می کنند. برای پخت و پز، اغلب با قلع پوشش داده می شود. اگر آستر قلع پاک شده آسیب ببیند یا فرسوده شود، می توان ظروف را دوباره قلع کرد، معمولاً با هزینه بسیار کمتر از قیمت خرید تابه. قلع ساختار کریستالی صافی دارد و بنابراین در کاربردهای پخت و پز نسبتاً نچسب است. به عنوان یک فلز ساینده نسبتا نرم، پاک کننده ها یا تکنیک های تمیز کردن می توانند سایش پوشش های قلع را تسریع کنند. وسایل چوبی، سیلیکونی یا پلاستیکی نسبت به انواع سخت‌تر فولاد ضد زنگ ترجیح داده میشوند.
برای مدتی پس از جنگ جهانی دوم، ظروف مسی با روکش نیکل آبکاری شدند. نیکل سخت تر و از نظر حرارتی کارآمدتر از قلع است و نقطه ذوب بالاتری دارد. علیرغم سختی آن، به سرعت قلع فرسوده می شود، زیرا ضخامت آبکاری آن 20 میکرون یا کمتر بود، زیرا نیکل تمایل دارد تا حدودی نامنظم بشقاب شود و برای ایجاد یک سطح پخت یکنواخت نیاز به آسیاب دارد. نیکل از قلع یا نقره نیز چسبنده تر است. ظروف مسی با آستر نیکل کهنه یا آسیب دیده را می توان رتین کرد، یا احتمالاً با نیکل دوباره آبکاری کرد، اگرچه این دیگر به طور گسترده در دسترس نیست. پوشش های نیکل در دهه 1980 به دلیل جداسازی نیکل به عنوان یک آلرژی زا از بین رفت.
نقره همچنین با استفاده از آبکاری الکتریکی روی مس اعمال می شود و پوشش داخلی را فراهم می کند که در آن واحد صاف، بادوام تر از قلع یا نیکل، نسبتاً نچسب و از نظر حرارتی بسیار کارآمد است. مس و نقره به دلیل رسانایی الکتریکی بالای مشترکشان بسیار خوب به هم متصل می شوند. ضخامت آستر بسته به سازنده بسیار متفاوت است، اما به طور متوسط بین 7 تا 10 میکرون است. از مضرات نقره هزينه و تمايل مواد غذايي گوگرد دار به خصوص براسيكاها به تغيير رنگ است. آسترهای نقره ای فرسوده روی ظروف مسی را می توان با برداشتن و آبکاری مجدد بازسازی کرد.
ظروف مسی روکش شده با لایه نازکی از فولاد ضد زنگ در اکثر سازندگان مدرن اروپایی موجود است. فولاد ضد زنگ 25 برابر کمتر از مس رسانای حرارتی است و گاهی اوقات به دلیل به خطر انداختن کارایی مسی که با آن متصل شده است مورد انتقاد قرار می گیرد. از جمله مزایای فولاد ضد زنگ دوام و مقاومت در برابر خوردگی آن است و اگرچه نسبتاً چسبنده و در معرض چسبندگی بقایای مواد غذایی است، فولاد ضد زنگ در برابر اکثر تکنیک‌های تمیز کردن ساینده و ادوات فلزی مقاوم است. فولاد ضد زنگ در صورت اتصال به مس، عنصر ساختاری تشت را تشکیل می دهد و در صورت سایش یا آسیب قابل جبران نیست.
با استفاده از تکنیک های اتصال فلزی مدرن، مانند روکش، مس اغلب در ظروف پخت و پز ساخته شده از فلز عمدتاً غیر مشابه، مانند فولاد ضد زنگ، اغلب به عنوان یک لایه انتشار محصور (به ظروف آشپزی پوشش داده شده و کامپوزیت در زیر) وارد می شود.
ظروف چدنی به آهستگی گرم می شوند، اما زمانی که در درجه حرارت قرار گیرند، گرمای یکنواختی را فراهم می کنند. چدن همچنین می تواند دمای بسیار بالا را تحمل کند و تابه های چدنی را برای سرخ کردن ایده آل می کند. چدن به عنوان یک ماده واکنش پذیر می تواند واکنش های شیمیایی با غذاهای اسیدی بالا مانند شراب یا گوجه فرنگی داشته باشد. علاوه بر این، برخی از غذاها (مانند اسفناج) که روی چدن خالی پخته می شوند سیاه می شوند.
چدن یک ماده تا حدودی شکننده و متخلخل است که به راحتی زنگ می‌زند. در نتیجه، نباید آن را به طور ناموزون انداخت یا گرم کرد و معمولاً قبل از استفاده نیاز به چاشنی دارد. چاشنی لایه نازکی از چربی اکسید شده روی آهن ایجاد می کند که سطح را از خوردگی می پوشاند و از آن محافظت می کند و از چسبیدن آن جلوگیری می کند.
ظروف چدنی لعابی در دهه 1920 ساخته شد. در سال 1934، شرکت فرانسوی Cousances چدن میناکاری شده Doufeu را برای کاهش تبخیر بیش از حد و سوزاندن در کوره های چدنی هلندی طراحی کرد. Doufeu که از تابه‌های پخته قدیمی که در آنها زغال‌های درخشان روی درپوش‌ها انباشته شده بود (برای تقلید از اجاق‌های دو آتشه) الگوبرداری شده است، یک فرورفتگی عمیق در درب خود دارد که در عوض با تکه‌های یخ پر شده است. این باعث می شود درب در دمای پایین تری نسبت به کف قابلمه نگه داشته شود.
علاوه بر این، بریدگی‌های کوچک در قسمت داخلی درب، اجازه میدهد تا رطوبت در طول پخت غذا جمع شود و به داخل غذا برگردد. اگرچه Doufeu (به معنای واقعی کلمه، “جنتفایر”) را می توان در اجاق گاز (بدون یخ، به عنوان یک ماهیتابه) استفاده کرد، اما عمدتا برای استفاده در بالای اجاق گاز طراحی شده است. ظروف چدنی لعابی، بر خلاف چدن بدون روکش، واکنش پذیری اندکی دارند، بنابراین می توان از آنها با مواد غذایی اسیدی استفاده کرد.
فولاد ضد زنگ یک آلیاژ آهن است که حداقل 11.5 درصد کروم دارد. معمولاً برای ظروف آشپزخانه از مخلوط های حاوی 18 درصد کروم با 8 درصد نیکل به نام 18/8 یا با 10 درصد نیکل به نام 18/10 استفاده می شود. مزایای فولاد ضد زنگ مقاومت در برابر خوردگی، عدم واکنش پذیری با مواد غذایی قلیایی یا اسیدی و مقاومت در برابر خراش و فرورفتگی است. معایب فولاد ضد زنگ برای استفاده در پخت و پز شامل هدایت حرارتی نسبتا ضعیف آن است.
از آنجایی که این ماده به اندازه کافی گرما را پخش نمی کند، ظروف استیل معمولاً به عنوان روکش فولاد ضد زنگ در دو طرف یک هسته آلومینیومی یا مسی ساخته می شود تا گرما را در همه طرف ها هدایت کند، در نتیجه “نقاط داغ” را کاهش می دهد یا با دیسک مسی یا آلومینیومی فقط روی پایه قرار دارد تا گرما را در سراسر پایه هدایت کند، با “نقاط داغ” احتمالی در طرفین. فولاد ضد زنگ معمولی 18/10 همچنین دارای نفوذپذیری مغناطیسی نسبتاً کمی است که آن را با اجاق‌های القایی ناسازگار میکند. تحولات اخیر امکان تولید آلیاژهای فرومغناطیسی 18/10 با نفوذپذیری بالاتر را فراهم کرده است. [نیاز به منبع] در ظروف موسوم به سه لایه، لایه آلومینیوم مرکزی پارامغناطیس است و لایه داخلی 18/10 نیز ممکن است، اما لایه بیرونی در پایه باید فرومغناطیسی باشد تا با اجاق‌های القایی سازگار باشد. فولاد ضد زنگ برای محافظت از سطح در برابر زنگ زدگی نیازی به چاشنی ندارد، اما ممکن است برای ایجاد یک سطح نچسب چاشنی شود.
ظروف پخت و پز از فولاد کربنی را می توان به شکل ورقه های نسبتاً نازک از مواد متراکم غلتان یا چکش کرد که استحکام قوی و توزیع گرما را بهبود می بخشد. فولاد کربنی گرمای خشک و زیاد را برای عملیاتی مانند سرخ کردن خشک در خود جای می دهد. فولاد کربنی گرما را به طور موثر هدایت نمی کند، اما این ممکن است یک مزیت برای ظروف بزرگتر مانند ووک و تابه های پائلا باشد، جایی که یک قسمت از تابه عمدا در دمای متفاوتی نسبت به بقیه نگهداری می شود.
مانند چدن، فولاد کربنی نیز باید قبل از استفاده چاشنی شود، معمولاً با مالیدن چربی یا روغن روی سطح پخت و پز و گرم کردن ظروف روی اجاق گاز یا فر. با استفاده و مراقبت مناسب، روغن‌های چاشنی روی فولاد کربنی پلیمریزه میشوند تا سطحی با چسبندگی کم ایجاد کنند که برای قهوه‌ای شدن، واکنش‌های Maillard و آزاد شدن آسان غذاهای سرخ‌شده مناسب است. فولاد کربنی اگر چاشنی نشود به راحتی زنگ می زند و برای جلوگیری از زنگ زدن باید آن را به صورت چاشنی نگهداری کرد. فولاد کربن به طور سنتی برای کرپ و ماهی تابه و همچنین واک استفاده می شود.
روکش فلزی تکنیکی برای ساخت تابه هایی با لایه ای از مواد رسانای گرما کارآمد مانند مس یا آلومینیوم است که روی سطح پخت و پز توسط مواد غیر واکنشی مانند فولاد ضد زنگ پوشانده شده و اغلب در قسمت بیرونی تابه پوشانده می شود. دوپوش”) نیز. برخی از تابه ها دارای یک لایه رابط مسی یا آلومینیومی هستند که به جای یک دیسک توزیع کننده گرما روی پایه، روی کل تابه گسترش می یابد. به طور کلی، هر چه لایه رابط ضخیم تر باشد، به خصوص در پایه تابه، توزیع گرما بهتر می شود.
با این حال، ادعاهای مربوط به بهبود بازده حرارتی، به‌ویژه به دلیل تأثیر محدودکننده و حرارتی فولاد ضد زنگ بر جریان‌های حرارتی، بحث‌برانگیز است. برای ظروف بزرگتر، مانند ووک و تابه های پائلا، که در آن یک قسمت از ماهیتابه عمداً در دمای متفاوتی نسبت به بقیه نگهداری می شود. مانند چدن، فولاد کربنی نیز باید قبل از استفاده چاشنی شود، معمولاً با مالیدن چربی یا روغن روی سطح پخت و پز و گرم کردن ظروف روی اجاق گاز یا فر. با استفاده و مراقبت مناسب، روغن‌های چاشنی روی فولاد کربنی پلیمریزه میشوند تا سطحی با چسبندگی کم ایجاد کنند که برای قهوه‌ای شدن، واکنش‌های Maillard و آزاد شدن آسان غذاهای سرخ‌شده مناسب است. فولاد کربنی اگر چاشنی نشود به راحتی زنگ می زند و برای جلوگیری از زنگ زدن باید آن را به صورت چاشنی نگهداری کرد. فولاد کربن به طور سنتی برای کرپ و ماهی تابه و همچنین واک استفاده می شود.
آلومینیوم معمولاً روی هر دو سطح داخلی و خارجی تابه پوشانده می شود و سطح پخت و پز ضد زنگ و سطح ضد زنگ را برای تماس با اجاق گاز فراهم می کند. مس با ضخامت‌های مختلف اغلب فقط روی سطح داخلی آن پوشانده میشود و مس جذاب‌تر را در قسمت بیرونی تشت قرار میدهد (مس را در بالا ببینید).
برخی از ظروف پخت و پز از فرآیند دو روکش استفاده می کنند، با یک لایه نازک ضد زنگ بر روی سطح پخت، یک هسته ضخیم از آلومینیوم برای ایجاد ساختار و بهبود انتشار گرما، و یک لایه فویلی از مس در قسمت بیرونی برای ارائه “ظاهر” مسی. قابلمه با قیمت پایین تر.
ظروف پخت و پز چدن میناکاری شده از چدن ساخته شده است که با سطح چینی پوشانده شده است. این قطعه ای را ایجاد می کند که دارای توزیع گرما و خواص نگهداری چدن همراه با سطح غیر واکنشی و کم چسبندگی است.
تکنیک مینا روی فولاد قطعه ای را ایجاد می کند که دارای توزیع گرما از فولاد کربن و سطحی غیر واکنشی و کم چسب است. چنین گلدان‌هایی نسبت به سایر گلدان‌های با اندازه‌های مشابه بسیار سبک‌تر هستند، ساخت آنها ارزان‌تر از گلدان‌های فولادی ضد زنگ است و زنگ‌زدگی و واکنش‌پذیری ناشی از چدن یا فولاد کربنی را ندارند. و برای دیگر تابه های بزرگ که بیشتر برای پخت و پز بر پایه آب استفاده می شود. به دلیل وزن سبک و تمیز کردن آسان، لعاب روی فولاد برای ظروف آشپزی مورد استفاده در هنگام کمپینگ نیز محبوب است.
چاشنی فرآیند پردازش سطح ظرف پخت با یک پوشش خشک، سخت، صاف و آبگریز است که از چربی یا روغن پلیمریزه شده تشکیل شده است. هنگامی که سطوح چاشنی شده برای پخت و پز همراه با روغن یا چربی استفاده می شود، یک اثر مقاوم در برابر چسب ایجاد می شود.
برخی از انواع درمان پس از ساخت یا چاشنی مصرف کننده نهایی در ظروف چدنی اجباری است که در حضور اکسیژن در دسترس، به ویژه از آب، حتی مقادیر کم مانند چکه های گوشت خشک، به سرعت زنگ می زند. غذا معمولاً به ظروف آشپزی آهنی و فولادی کربنی بدون طعم می چسبد که هر دو به همین دلیل چاشنی می شوند.
سایر سطوح ظروف پخت و پز مانند فولاد ضد زنگ یا آلومینیوم ریخته گری نیازی به محافظت در برابر خوردگی ندارند، اما چاشنی هنوز هم اغلب توسط سرآشپزهای حرفه ای برای جلوگیری از چسبیدن استفاده می شود.
ادویه زدن سایر سطوح ظروف پخت و پز معمولاً ممنوع است. لعاب های نچسب اغلب در اثر تنش حرارتی ترک می خورند و پلیمرهای نچسب (مانند تفلون) در حرارت زیاد تخریب می شوند، بنابراین هیچ یک از سطوح نباید چاشنی شوند.
ظروف پخت و پز فولادی یا آلومینیومی را می توان با ماده ای مانند پلی تترا فلوئورواتیلن (PTFE که اغلب با علامت تجاری عمومی تفلون نامیده می شود) پوشش داد تا چسبندگی غذا به سطح تابه را به حداقل برساند. چنین پوششی مزایا و معایبی دارد. تابه های روکش دار راحت تر از بسیاری از تابه های بدون روکش تمیز می شوند و برای جلوگیری از چسبندگی به روغن یا چربی اضافی کمی نیاز دارند یا اصلا نیازی به روغن یا چربی اضافی ندارند، این خاصیت به تولید مواد غذایی با چربی کمتر کمک می کند. از طرف دیگر، مقداری چسبندگی لازم است تا باعث تشکیل سس شود، بنابراین نمی توان از تابه نچسب در جایی که سس تابه ای مورد نظر است استفاده کرد. پوشش های نچسب به مرور زمان تخریب می شوند و در معرض آسیب هستند. استفاده از وسایل فلزی، پدهای تمیز کننده خشن یا ساینده های شیمیایی می تواند به سطح پخت آسیب برساند یا از بین ببرد.
تابه های نچسب نباید بیش از حد گرم شوند. پوشش در دمای معمولی پخت، حتی در نقطه دود اکثر روغن ها پایدار است. با این حال، اگر یک ماهیتابه نچسب در حالی که خالی است گرم شود، دمای آن ممکن است به سرعت از 260 درجه سانتیگراد (500 درجه فارنهایت) تجاوز کند، که بالاتر از آن، پوشش نچسب ممکن است شروع به خراب شدن کند، تغییر رنگ داده و خاصیت نچسب خود را از دست بدهد.
ظروف غیر فلزی را می توان هم در اجاق های معمولی و هم در مایکروفر استفاده کرد. ظروف غیر فلزی را معمولا نمی توان روی اجاق گاز استفاده کرد، به استثنای ظروف شیشه ای و سرامیکی. ظروف پخت و پز غیر فلزی سفت و سخت با سرد شدن ناگهانی یا حرارت ناهموار متلاشی می شوند، اگرچه مواد با انبساط کم مانند شیشه بوروسیلیکات و شیشه سرامیک ها ایمنی قابل توجهی دارند.
سفال برای ساختن ظروف پخت و پز از تاریخ قبل از تاریخ استفاده شده است.[22] قابلمه ها و تابه های ساخته شده با این مواد بادوام هستند (بعضی از آنها می توانند یک عمر یا بیشتر دوام بیاورند) و بی اثر و غیر واکنشی هستند. گرما نیز در این ماده به طور یکنواخت هدایت می شود. آنها را می توان هم برای پخت و پز در یک آتشدان احاطه شده با زغال سنگ و هم برای پخت در فر استفاده کرد.
سرامیک های لعاب دار، مانند چینی، سطحی نچسب برای پخت و پز ایجاد می کنند. از نظر تاریخی، برخی از لعاب‌های مورد استفاده در محصولات سرامیکی حاوی سطوح سرب بودند که می‌تواند خطراتی برای سلامتی داشته باشد. اگرچه این نگرانی در مورد اکثریت قریب به اتفاق ظروف مدرن نیست. برخی از سفال ها را می توان مستقیماً روی آتش قرار داد
شیشه بوروسیلیکات در دمای فر ایمن است. شیشه شفاف همچنین اجازه می دهد تا غذا در طول فرآیند پخت دیده شود. با این حال، نمی توان آن را روی اجاق گاز استفاده کرد، زیرا نمی تواند با دمای اجاق گاز مقابله کند.
از شیشه سرامیک برای تولید محصولاتی مانند کورنینگ و پیروفلام استفاده می شود که بسیاری از بهترین خواص ظروف شیشه ای و سرامیکی را دارند. در حالی که پیرکس اگر بین دمای بسیار زیاد به سرعت گرفته شود می تواند خرد شود، شیشه سرامیک ها را می توان مستقیماً از انجماد عمیق به اجاق گاز برد. ضریب انبساط حرارتی بسیار پایین آنها باعث می شود کمتر مستعد شوک حرارتی باشند.
از یک سنگ طبیعی می توان برای پخش گرما برای کباب کردن یا پخت غیرمستقیم استفاده کرد، مانند سنگ پخت یا سنگ پیتزا، یا پیراد فرانسوی.
ظروف پخت سیلیکونی سبک، انعطاف پذیر و قادر به تحمل دمای پایدار 220 درجه سانتیگراد (428 درجه فارنهایت) است. بسته به پرکننده های مورد استفاده، حدود 500 درجه سانتیگراد (930 درجه فارنهایت) ذوب می شود. انعطاف پذیری آن در خارج کردن محصولات پخته شده از تابه مفید است. این ماده لاستیکی را نباید با رزین سیلیکونی که برای ساختن ظروف ظروف سخت و نشکن کودکان استفاده می شود که برای پخت مناسب نیستند، اشتباه گرفت.
اندازه و شکل ظرف پخت معمولاً با نحوه استفاده از آن تعیین می شود. قصد، کاربرد، تکنیک و پیکربندی نیز بر این موضوع که یک ظرف پخت و پز به عنوان قابلمه یا تابه گفته می شود، تأثیر دارد. به طور کلی در باتری های کلاسیک، ظرفی که به آن «دیگ» می گویند گرد است، دارای دسته های «گوش» در تقابل قطری، با نسبت ارتفاع نسبتاً زیاد به سطح پخت و پز است و برای پخت مایع مانند خورش، جوراب، دم کردن یا جوشاندن در نظر گرفته شده است. . ظروف با دسته بلند یا دسته های گوش، نسبت ارتفاع نسبتاً کم به سطح پخت و پز، که برای سرخ کردن، سرخ کردن، کم کردن، پختن و کار در فر استفاده می شود، نام «تابه» را می گیرند. علاوه بر این، در حالی که گلدان ها گرد هستند، تابه ها ممکن است گرد، بیضی، مربع یا نامنظم باشند.
قابلمه و تابه (همچنین به نام های «بریز»، «روستر» یا ماهیتابه روندو نیز شناخته می شوند) بزرگ، عریض و کم عمق هستند تا فضایی برای پختن کباب (مرغ، گوشت گاو یا خوک) فراهم کنند. آنها معمولا دارای دو دسته حلقه یا زبانه هستند و ممکن است یک پوشش داشته باشند. روست‌ها معمولاً از فلز سنگین ساخته میشوند تا پس از برشته کردن در اجاق با خیال راحت از آنها روی اجاق گاز استفاده شود. بر خلاف بسیاری از ظروف پخت و پز دیگر، سرخ کن ها معمولاً مستطیلی یا بیضی هستند. هیچ مرز واضحی بین آب پز و کباب کن وجود ندارد – یک ماهیتابه، با یا بدون پوشش، می تواند برای هر دو عملکرد استفاده شود. در اروپا، برشته‌های سفالی همچنان محبوب هستند، زیرا امکان برشته کردن را بدون افزودن روغن یا مایعات فراهم میکنند. این به حفظ طعم و مواد مغذی کمک می کند. خیساندن قابلمه قبل از استفاده به مدت 15 دقیقه در آب یک عیب قابل توجه است.
قابلمه های کاسرول (برای تهیه کاسرول) شبیه بریان و اجاق های هلندی است و بسیاری از دستور العمل ها را می توان به جای یکدیگر استفاده کرد. کاسرول ها بسته به موادشان می توانند در فر یا روی اجاق گاز استفاده شوند. کاسرول ها اغلب از فلز ساخته می شوند، اما در سرامیک لعاب دار یا سایر مواد شیشه ای نیز محبوب هستند.
دیلی پات ها گلدان های نازک بلندی هستند که برای ضدعفونی کردن با آب جوش ایجاد می شوند. اجاق‌های هلندی قابلمه‌های سنگین و نسبتاً عمیق با درب‌های سنگین هستند که برای ایجاد مجدد شرایط اجاق روی اجاق‌ها یا آتش‌سوزی‌ها طراحی شده‌اند. آنها را می توان برای خورش ها، گوشت های سرخ شده، سوپ ها و انواع زیادی از غذاهای دیگر استفاده کرد که از پخت کم حرارت و آهسته سود می برند. کوره های هلندی معمولاً از چدن یا خاک رس طبیعی ساخته می شوند و اندازه آنها بر اساس حجم است.
یک دیگ شگفت انگیز، یک اختراع اسرائیلی، مانند یک اجاق هلندی عمل می کند اما از آلومینیوم ساخته شده است. این شامل سه قسمت است: یک قابلمه آلومینیومی به شکل تابه Bundt، یک پوشش کلاهدار سوراخ شده با سوراخ های هواگیری، و یک دیسک ضخیم، گرد و فلزی با یک سوراخ مرکزی که بین قابلمه شگفت انگیز و شعله قرار می گیرد تا گرما را پخش کند.
قابلمه ها، تابه ها یا ماهی تابه ها یک سطح گرمای مسطح بزرگ و کناره‌های کم عمق و شیب‌دار ایجاد میکنند و برای سرخ کردن تابه بهترین هستند. ماهی تابه هایی با شیب های کم عمق و غلتان را گاهی اوقات تابه املت می نامند. ماهی تابه های گریل ماهیتابه هایی هستند که دنده ای هستند تا چربی از غذای در حال پخت خارج شود. ماهی تابه ها و تابه های گریل معمولاً بر اساس قطر (20 تا 30 سانتی متر) اندازه می شوند.
عنکبوت ها تابه هایی با سه پایه نازک هستند تا آنها را بالای آتش باز نگه دارند. ماهی تابه های معمولی ته تخت نیز گاهی اوقات عنکبوت نامیده می شود، اگرچه این اصطلاح از کاربرد عمومی خارج شده است.
توری ها صفحات تخت فلزی هستند که برای سرخ کردن، کباب کردن و تهیه نان های تابه ای مانند پنکیک، اینجرا، تورتیلا، چاپاتیس و کرپ استفاده می شوند. توری‌های آهنی سنتی دایره‌ای هستند، با حلقه‌ای نیم‌دایره‌ای که در لبه‌های مخالف صفحه ثابت شده و از بالای آن بالا میرود تا یک دسته مرکزی را تشکیل دهد. توری های مستطیلی که دو شعله اجاق گاز را می پوشانند، در حال حاضر نیز رایج هستند، همانطور که توری هایی که دارای یک ناحیه آجدار هستند که می توان از آنها مانند تابه گریل استفاده کرد. برخی از آنها دارای شیارهای فلزی مربعی متعددی هستند که محتویات را قادر می‌سازد تا الگوی مشخصی شبیه به وافل ساز داشته باشند. مانند ماهی تابه، توری های گرد معمولاً با قطر (20 تا 30 سانتی متر) اندازه گیری می شوند.
در اسکاتلند از توری ها به عنوان کمربند یاد می شود. در برخی از کشورهای اسپانیایی زبان، از تابه مشابه به عنوان کمال یاد می شود. تابه های کرپ شبیه به توری هستند، اما معمولا کوچکتر هستند و از فلز نازک تری ساخته می شوند.
هم توری و هم ماهیتابه را می توان در نسخه های برقی یافت. اینها ممکن است به طور دائم به یک منبع گرما، شبیه به صفحه داغ، متصل شوند.
کاسه ها ظروفی گرد با دیواره عمودی هستند که برای دم کردن یا جوشاندن استفاده می شوند. کاسه ها معمولا یک دسته بلند دارند. تابه‌های بزرگتر با شکل مشابه با دو دسته گوش را گاهی اوقات “سس قابلمه” یا “سوپ دیگ” می‌گویند (3 تا 12 لیتر). قابلمه ها و قابلمه ها بر حسب حجم (معمولاً 1 تا 8 لیتر) تعیین می شوند. در حالی که قابلمه ها اغلب شبیه اجاق های هلندی هستند، اما معمولا سبک تر هستند. قابلمه‌های بسیار کوچکی که برای گرم کردن شیر استفاده میشوند، به‌عنوان «شیر‌تابه» نامیده میشوند – چنین قابلمه‌هایی معمولا لبه‌ای برای ریختن شیر گرم شده دارند.
یک تغییر در قابلمه با طرف های شیب دار “ویندسور”، “ایواسی” یا “فایت توت” نامیده می شود و برای کاهش تبخیر استفاده می شود. نعلبکی هایی که طرفین آنها گرد است، “نعلبکی” نامیده می شوند که همچنین تبخیر کارآمدتری را ارائه می دهند و در هنگام تکان دادن موج بازگشتی ایجاد می کنند. هر دو نوع قابلمه گشاد شده تمایل به خشک کردن یا کیک آماده سازی روی دیواره خود دارند و نسبت به قابلمه های استاندارد برای سس های نشاسته ای مناسب کمتر هستند.
ماهیتابه‌هایی که برای تفت دادن استفاده میشوند، دارای سطح وسیع و ضلع‌های نسبتاً کم هستند تا امکان تبخیر سریع را فراهم کند و به آشپز اجازه میدهد غذا را بریزد. کلمه sauté از فعل فرانسوی sauter به معنای “پریدن” گرفته شده است. ماهی تابه ها اغلب دارای ضلع های عمودی مستقیم هستند، اما ممکن است دارای اضلاع پهن یا گرد نیز باشند.
استاک گلدان ها گلدان های بزرگی هستند که اضلاع آن حداقل به اندازه قطرشان است. این اجازه می دهد تا انبار برای مدت زمان طولانی بدون کاهش عمده بجوشد. استاک پات ها معمولاً در حجم (6-36 لیتر) اندازه گیری می شوند. قابلمه های استوک در اندازه های بسیار متنوعی عرضه می شوند تا هر نیازی از پخت و پز برای خانواده تا تهیه غذا برای ضیافت را برطرف کنند. نوع خاصی از دیگ برای خرچنگ دریایی وجود دارد، و فرهنگ های اسپانیایی از یک ظرف تمام فلزی، که معمولاً کالدرو نامیده می شود، برای پختن برنج استفاده می کنند.[24][صفحه مورد نیاز] ووک ها ظروف پهن و تقریباً کاسه ای شکل با یک یا دو دسته در لبه یا نزدیک آن هستند. این شکل به استخر کوچکی از روغن پخت و پز در مرکز وک اجازه می دهد تا با استفاده از سوخت نسبتا کمی تا دمای بالا گرم شود، در حالی که از قسمت های بیرونی ووک برای گرم نگه داشتن غذا پس از سرخ شدن در روغن استفاده می شود. در دنیای غرب، ووک ها معمولاً فقط برای سرخ کردن استفاده می شوند، اما می توان از آنها برای هر چیزی از بخارپز گرفته تا سرخ کردن عمیق استفاده کرد.
قابلمه نوعی ظرف است که اغلب برای پخت و پز غذا توسط ما استفاده میشود، قابلمه های رایج و مورد استفاده به صورت ظروف گرد به همراه درب هستند. شکل ظاهری قابلمه به صورت استوانه با لبه بلند میباشد، از اجزای اصلی آن میتوان به بدنه قابلمه، دسته ها، درب و قپه اشاره کرد، بدنه قابلمه ها از جنس های مختلفی از قبیل : چدنی، آلومینیومی، مسی، شیشه ای، استیل، سرامیکی، گرانیتی، لعابی، رویی هستند. هر یک از نام های ذکر شده دارای کاربرد های متفاوت و مختص خود هستند، که مصرف کنندگان بنا به نیاز خود از آن ها استفاده میکنند. درب قابلمه ها نیز معمولا به صورت فلزی و شیشه ای هستند، بر روی درب قابلمه قسمتی به صورت دستگیره وجود دارد که آن را قپه مینامند، قپه ها نیز از جنس پلاستیک و فلز میباشند. در اخر هم میتوان به دسته قابلمه اشاره کرد، که به دو صورت فلزی و پلاستیکی هستند.
قبل از هر چیز لازم است بدانید، نام هایی که برای قابلمه مورد استفاده استفاده قرار میگیرند چه معنا و مفهومی دارند.
برای مثال : فرق میان سرامیک و گرانیت چیست ؟ تفلون چیست ؟ و خیلی سوالات دیگر که ممکن است شما را سر در گم کند، اما جای نگرانی نیست، فروشگاه لوازم خانگی صالحی برای شما توضیح میدهد.
اسامی آشنا به گوش شما از قبیل تفلون، سرامیک، گرانیت و همه نام پوشش به کار رفته در ساخت قابلمه میباشند، پس توجه بفرمایید که این اسامی را با جنس و مواد اولیه برای ساخت قابلمه اشتباه نگیرید.
اما جنس قابلمه ها : چدن، آلومینیوم دایکاستی، آلومینیوم، مس، رویی، شیشه، موادی هستند که برای ساخت قابلمه ها به کار میروند.
1. ما در توليد گرده از شمش آلومینیوم با خلوص بالای 99.5% استفاده می کنیم.
2. براي آماده سازی سطح قبل از پوشش ، مجموعه عروس تفلون از عملیات سندبلاست (سایش با مواد ساینده و باد پرفشار ) استفاده می کند.
3. سیستم پاشش صنایع تولیدی عروس به صورت تمام اتومات بوده و این باعث یکنواختی کامل پوشش می شود
4. مواد نچسب ما از بهترین تولید کننده های بین المللی تهیه می شود و از چسبندگي به سطح آلومینیوم و لغزندگي سطحی بالایی برخوردار است.
5. كوره هاي ما مجهز به سیستم کنترل دما به صورت خودکار و ریل متحرک (Conveyor) می باشد که مراحل پخت رنگ و تفلون را مطابق استاندارد ملی ایران و استاندارد های بین المللی انجام می دهد.
6. ما در توليد دسته ها و قپه ها به خوكفايي رسيده و از مواد اورتورآميد و پلي آميد استفاده می کنیم كه از كيفيت بالايي برخوردار بوده و به علاوه از انتشار بوي بد سوختگي در صورت تماس با آتش جلوگيري ميكند.
7. ما داراي نشان استاندراد ملی ایران و گواهی مدیریت کیفیت جامع از کشور انگلستان (ISO 9001:2008 ) و گواهی تایید شده CE بوده و در سال هاي متوالي واحد نمونه تولیدی کشوری بوده و هستیم.
به دو دسته گرانیتی و تفلون تقسیم میشوند، لازم به ذکر است تمام محصولات عروس در قالب سرویس های 5، 7، 9، 11، 10، 12، 13، 14، 18، 19، 21، 22، 26 پارچه و همچنین به صورت تک فروشی در فروشگاه لوازم خانگی صالحی قابل عرضه است.
محصولات عروس در مدل های مختلف با نام هایی چون ویکتوریا، دیاکو، موج، کلاسیک خطی، پارمیس، مهسا، سارا، درسا، مهتاب، مرجان، دیپلمات، حانیه ، درب فلزی، قلبی دلوار، آوین، سربی و در دسته بندی های مرغ خوری، ماهی، قابلمه، ماهی تابه تکدسته، ماهی تابه دودسته دربدار، تابع دو طرفه، تابع استیک، شیر جوش، پیتزا پز، قالب ته چین، تابع ووک و تابع فر در فروشگاه لوازم خانگی صالحی قابل عرضه است.
در ساخت ظروف گرانیت 99.9 درصد از مواد طبیعی استفاده گردیده که هیچگونه ضرری برای سلامتی انسان ندارد.از ویژگی منحصر به فرد این نوع پوشش، خاصیت ضد چسبندگی بالایی دارند اما ضد خش نیستند. این ظروف از ورق آلومینیوم با درجه خلوص بالا تهیه شده است.
در ساخت ظروف سرامیک 99.9 درصد از مواد طبیعی استفاده گردیده که هیچگونه ضرری برای سلامتی انسان ندارد.از ویژگی منحصر به فرد این نوع پوشش، دوام بالای آن بوده که در برابر سایش و خوردگی بسیار مقاوم است. این ظروف از ورق آلومینیوم با درجه خلوص بالا تهیه شده است. پوشش های سرامیک شکننده بوده و نباید به آن ها ضربه وارد شود اما مقاومت بالایی نسبت به سایش و خراش دارند.
در سال 1938 میلادی شرکتی در آمریکا به نام Chemours ماده ای با نام تجاری تفلون ( یا به اختصار PTFE یک فلوئوروپلیمر مصنوعی یا سنتتیک از تترافلوئورواتیلن ) را اختراع و به بازار جهانی عرضه کرد، این ماده نوعی پوشش نچسب و عایق الكتریسیته بود که هم مقاومت حرارتی بالا و هم مقاومت شیمیایی خوبی در مقابل اسیدها و بازها دارد.از آنجا که میان تمامی پوشش‌های موجود، تفلون از بالاترین ضریب نچسبی برخوردار بود، از آن در ظروف استفاده شد. اداره استاندارد ایران هم تفلون را به عنوان پوشش مجاز در ظروف پخت غذا مورد تایید قرار داده است.
چدن خانواده ای از آلیاژهای آهنی هستند، که از آهن، کربن و سیلیسیم تشکیل میشوند. قبل تر قابلمه و تابه هایی با موادی از جنس چدن ساخته و روانه بازار شدند. این ظروف چدنی دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که دوستداران و هواداران این محصولات
ظروف سرامیکی جزء ظروف بهداشتی و دارای خاصیت ضدخش هستند اما پس از مدتی خاصیت چسبندگی ان از بین میرود. ظروف گرانیتی خاصیت ضد چسبندگی بالایی دارند اما ضد خش نیستند.
سرامیک به جزمورد چسبندگی از ظروف تفلون بالاتر است و ظروف گرانیتی نیز از لحاظ نچسب بودن از ظروف تفلون و سرامیک بالاتر است.
در ابتدایی ترین مرحله لازم است ذکر کنیم هرگز ظرف سرامیک را نباید قبل از غذا روی حرارت قرار دهید زیرا لایه سرامیک بدون مواد غذایی آسیب خواهد دید و ترک میخورد.این ترکها با چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند و زمانی شما متوجه خواهید شد که دیر شده است.هرگز ظرف سرامیکی داغ را در اب سرد فرونبرید و نباید ظروف سرامیکی داغ را روی سطحی که اختلاف دمای زیاد دارد قرار دهید . در استاندارد استفاده از ظروف سرامیکی هرگز ظروف سرامیکی را داخل هم قرار ندهید.برخی آشپز ها برای اینکه سرویس انها فضای کمتری داخل کابینت اشغال کنند آنها را بصورت سایز بندی داخل هم قرار میدهند.این روش باعث میشود لایه سرامیک ظرف تحتانی اسیب دیده و علاوه بر آن پوشش رنگ ظرف فوقانی نیز آسیب خواهد دید.
توصیه می شود برای حفظ نچسبی، ظرف را بیش از حد حرارت ندهید؛ زیرا باعث شکستن پیوندهای شیمیایی PTFE و در نتیجه تجزیه آن می گردد که در نهایت منجر به تغییر خواص تفلون به ویژه کاهش خاصیت نچسبی ظرف می شود.
از بازسازي ظروف تفلون بايد به طور جدي اجتناب شود، چرا که نوع ماده مصرفي و شيوه کار واحدهاي بازسازي مورد تاييد وزارت بهداشت نيست.
ظرف را با ید با آب، مایع ظرفشویی و اسفنج نرم شست. ظروف نچسب را باید بعد از هر بار استفاده شست تا لایه چربی روی سطح آن پاک شود. یک اسفنج بهترین وسیله برای شستشوی داخل و خارج ظروف می باشد.
میتوانید با رعایت موارد زیر سال ها از این محصول استفاده نمایید . ظروف تفلون را با ابر نرم بشویید تا خراش برندارند. برای شستن این ظروف از اسفنج زبر و سیم ظرفشویی استفاده نکنید.
قبل از استفاده، ظروف را با مايع ظرفشويي بشوييد و پس از خشك كردن مقداري روغن مايع در آن ريخته به تمام سطح داخلي آن بماليد.
از حرارت دادن ظروف خالي جدا خود داری كنيد و از شعله مناسب استفاده كنيد .
براي برداشتن ظروف از روي شعله اجاق حتماً از دستكش استفاده كنيد .
در هنگام پخت غذا از قاشق چوبي يا پلاستيكي استفاده كنيد تا به سطح داخلي ظرف آسيبي وارد نشود.
دستورالعمل انجام این کار بسیار ساده و آسان میباشد.
در هنگام آشپزی با ظروف عروس همیشه ابتدا روغن درون ظرف بریزید.
آن را روی شعله مناسب بگذارید.
هرگز ظرف سرامیک را نباید قبل از غذا روی حرارت قرار دهید زیرا لایه سرامیک بدون مواد غذایی آسیب خواهد دید و ترک میخورد.
هرگز ظرف سرامیکی داغ را در آب سرد فرو نبرید.
در استاندارد استفاده از ظروف سرامیکی هرگز ظروف سرامیکی را داخل هم قرار ندهید.
برخی آشپز ها برای اینکه سرویس انها فضای کمتری داخل کابینت اشغال کنند آنها را بصورت سایز بندی داخل هم قرار میدهند.این روش باعث میشود لایه سرامیک ظرف تحتانی اسیب دیده و علاوه بر آن پوشش رنگ ظرف فوقانی نیز آسیب خواهد دید.
این محصول دارای گارانتی 1 ساله ضمانت میباشد. در صورتی که طبق دستورالعمل اقدام به حفظ ونگهداری آن نمایید، هیچ گونه کاهش کیفیت نخواهید داشت.
مواردی که شامل گارانتی نمیشود :
ایجاد خش و سايش روي سطح تفلون
شستشو با برس فلزي و يا سيم به گونه اي كه باعث سايش در سطح تفلون شود
حرارت دادن بيش از حد ظرف خالي روي اجاق گاز
جهت فعال سازی ضمانت نامه اطلاعات وارد شده در کارت گارانتی را در این بخش وارد کنید. اینجا
در ساخت ظروف سرامیک 99.9 درصد از مواد طبیعی استفاده گردیده که هیچگونه ضرری برای سلامتی انسان ندارد.از ویژگی منحصر به فرد این نوع پوشش، دوام بالای آن بوده که در برابر سایش و خوردگی بسیار مقاوم است. این ظروف از ورق آلومینیوم با درجه خلوص بالا تهیه شده است. پوشش های سرامیک شکننده بوده و نباید به آن ها ضربه وارد شود اما مقاومت بالایی نسبت به سایش و خراش دارند.
در ابتدایی ترین مرحله لازم است ذکر کنیم هرگز ظرف سرامیک را نباید قبل از غذا روی حرارت قرار دهید زیرا لایه سرامیک بدون مواد غذایی آسیب خواهد دید و ترک میخورد.این ترکها با چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند و زمانی شما متوجه خواهید شد که دیر شده است.هرگز ظرف سرامیکی داغ را در اب سرد فرونبرید و نباید ظروف سرامیکی داغ را روی سطحی که اختلاف دمای زیاد دارد قرار دهید . در استاندارد استفاده از ظروف سرامیکی هرگز ظروف سرامیکی را داخل هم قرار ندهید.برخی آشپز ها برای اینکه سرویس انها فضای کمتری داخل کابینت اشغال کنند آنها را بصورت سایز بندی داخل هم قرار میدهند.این روش باعث میشود لایه سرامیک ظرف تحتانی اسیب دیده و علاوه بر آن پوشش رنگ ظرف فوقانی نیز آسیب خواهد دید.
ظروف سرامیکی جزء ظروف بهداشتی و دارای خاصیت ضدخش هستند اما پس از مدتی خاصیت چسبندگی ان از بین میرود. ظروف گرانیتی خاصیت ضد چسبندگی بالایی دارند اما ضد خش نیستند.
سرامیک به جزمورد چسبندگی از ظروف تفلون بالاتر است و ظروف گرانیتی نیز از لحاظ نچسب بودن از ظروف تفلون و سرامیک بالاتر است.
توصیه می شود برای حفظ نچسبی، ظرف را بیش از حد حرارت ندهید؛ زیرا باعث شکستن پیوندهای شیمیایی PTFE و در نتیجه تجزیه آن می گردد که در نهایت منجر به تغییر خواص تفلون به ویژه کاهش خاصیت نچسبی ظرف می شود.
از بازسازي ظروف تفلون بايد به طور جدي اجتناب شود، چرا که نوع ماده مصرفي و شيوه کار واحدهاي بازسازي مورد تاييد وزارت بهداشت نيست.
ظرف را با ید با آب، مایع ظرفشویی و اسفنج نرم شست. ظروف نچسب را باید بعد از هر بار استفاده شست تا لایه چربی روی سطح آن پاک شود. یک اسفنج بهترین وسیله برای شستشوی داخل و خارج ظروف می باشد.
مواد پوشش نچسب به کار رفته در ظروف صنایع تولیدی عروس، عاری از هر نوع ماده ی سمی و سازگار با محیط زیست است.
محصولات عروس دارای علامت استاندارد و تاییده مجور بهداشت است.
کیفیت بسیار بالا و قیمت مناسب نسبت به نمونه های مشابه.
وجود طرح و رنگ بندی بسیار متنوع و شاد.
قابلمه‌های استیل که برای جوشاندن آب مناسب هستند، و قابلمه‌های مسی انتقال حرارت را به‌خوبی انجام میدهند و برای پخت مربا و سس بهترین گزینه هستند. قابلمه‌های آلومینیومی ساده که به رویی معروفند، به سرعت تحت تأثیر بازها قرار گرفته و حتی دربرابر نمک خوردن نیز مقاوم نیستند. قابلمه‌های چدنی، پخش حرارت بهتری نسبت به دیگر قابلمه‌های فلزی دارند. چرا که گرما را به خوبی در خود نگه می‌دارند. این قابلمه‌ها برای پخت‌های طولانی مناسب هستند.
همینطور قابلمه های آلومینیومی که دارای پوشش تفلون هستند انتقال گرما را به خوبی انجام میدهند. شرکت عروس برای ظروف خود از روکشهایی مانند تفلون و سرامیک برای قابلمه‌های آلومینیومی، چدنی استفاده میکند. در این قابلمه‌ها باید از کفگیر چوبی و پلاستیکی و سیلیکونی استفاده نمود. فروشگاه لوازم خانگی صالحی استفاده از محصولات عروس را توصیه میکند. و کیفیت بالای این ظروف را تایید مینماید.
